Eén van mijn favoriete boeken!

Ondertussen schrijf ik al enige jaren recensies over boeken en soms komen de woorden zo uit je vingers maar andere keren blijf je maar zuchtend naar je scherm staren. De afgelopen dagen heb ik Hof van Doorns en Rozen gelezen en ik moet even realiseren hoe ik het boek ervaren heb. We weten allemaal dat het boek van Sarah J. Maas onder de Young Adult lezers erg in smaak was gevallen, waardoor het heel wat zijn populariteit gewonnen had. Ook door de schitterde cover zal je het boek willen lezen.

Hof van Doorns en Rozen vond ik persoonlijk een rollercoaster van sterke hoofdstukken naar heel zwakke stukken. Sommige delen vond ik te langdradig met enkel de gedachten die je kon lezen van Feyre, waardoor je al gauw je aandacht zou gaan verliezen. Andere hoofdstukken daar in tegen waren zo sterk dat je zou blijven lezen. Ik moet wel bekennen dat het bijzonder lang duurde om in het boek te komen. Na ongeveer 70 bladzijdes verder, kwam het verhaal eindelijk opgang, en ging het tamelijk goed om door te lezen. Het boek was moeilijker weg te leggen, nadat de spanning en het verhaal goed op dreef kwam. Mits de zwakkere hoofdstukken.

De schrijfstijl was, zoals ik eerder ervaarde in De Glazen Troon, heel machtig. Het was zo hemels en realistisch neergeschreven, dat je de teksten in werkelijkheid voor de geest haalden. Alsof je het verhaal met je eigen ogen mocht meemaken. Er was niks op aan te merken.
Hof van Doorns en Rozen is losjes gebaseerd op het verhaal van Belle & Het Beest. En ik vond het concept zeer leuk. Ook de personages waren om te smullen! Zowel voor Tamlin, Lucien en Rhysand creëerde ik een spontane liefde. Alhoewel ik Tamlin een wonderlijk personage vond, bracht Rhysand met zijn komst, daar heel erg veel verandering in.

Wat ik ook even naar voor wou brengen waren de plottwisten in het verhaal. Alles leek soms voor de hand liggend, maar zoals het boek al meermaals vertelde. Vertrouw niet op je zintuigen!
Hof van Doorns en Rozen mocht dan wel niet een sterk begin gehad hebben, het werd sterker naarmate je verder ging lezen. Wat ik ook zeker moeten zeggen, is het einde. De meeste boeken, waarvan je weet dat het een serie is, eindigt het verhaal meestal met een cliffhanger. Sarah J. Maas heeft daar niet voor gekozen. Het had een mooie einde, waardoor je dacht dat het helemaal afgelopen was, maar dat is het niet! Het boek heeft me toch weten te bekoren om verder te gaan in de andere delen en ik ben heel erg benieuwd wat er nog voor ons in petto staat.