Duizend stukjes van jou

Al vanaf de eerste bladzijde gooit Claudia Gray je zonder pardon het verhaal in. Niets rustige aanloop, maar boem, actie. Wel krijg je al snel het hoe en wat rondom het dimensiereizen uitgelegd: super interessant en het klonk me zowaar logisch in de oren.

Wat ik jammer vond is dat de hoofdpersonen me niet zoveel deden. Ik kreeg met geen van hen een echte klik. Ik vond Marguerite wel een leuk meisje, maar ik ergerde me soms aan het feit dat ze zo goedgelovig was en op een bepaald cruciaal moment ineens van standpunt veranderde. Theo vond ik maar vreemd. Ik kom me weinig voorstellen bij de manier waarop Marguerite over hem denkt. Paul vond ik net als Marguerite wel leuk, maar ik heb nog niet het gevoel dat ik hem goed genoeg ‘ken’ om echt enthousiast over hem te zijn.

Vanaf hoofdstuk 7 kwam het verhaal in een soort stroomversnelling, met op de juiste momenten plottwists, spannende verhaallijnen en interessante gebeurtenissen. Waar ik het boek eerst wel leuk vond, werd ik nu met de bladzijde enthousiaster en aan het einde was ik ronduit fan. Gray heeft echt een fantastische wereld geschapen, met de Russische dimensie als mijn favoriet!

Kortom, hoewel dit boek begon als leuk, had Duizend stukjes van jou er bij de laatste bladzijde een nieuwe fan bij. Ik vind het dimensie reizen een ontzettend interessant én goed uitgewerkt concept. De personages wisten me nog niet zo te pakken, maar het plot maakt eigenlijk alles goed. Ik wil meer!

Mijn volledige recensie staat op Infinite Stories.