Recensie We moeten het even over Kevin hebben

Eén boek die al eerder is uitgekomen onder de titel : Waar is het fout gegaan.
Wat zijn de motieven voor een jongen van 15 jaar om op zijn school een aantal
medescholieren te vermoorden ? Kan dit aan de opvoeding liggen ? Dit lijkt me DE nachtmerrie voor iedere ouder... (soms was ik toch best blij dat ik geen kinderen heb..)

In brieven aan haar man probeert Eva erachter te komen of zij misschien hier verantwoordelijk voor kan zijn; de moorden van haar zoon.
Ben gek op brievenboeken maar dit is een naargeestig boek. Wilde eigenlijk stoppen na blz 194 maar toch verder gegaan. Op blz 302/303 dacht ik echt:Tjee die moeder is wel een raar mens. Hoog van de toren alles van 'de gemiddelde Amerikaan' maar veroordelen. Vreemd mens. Je leert deze vrouw wel kennen en af en toe had ik een hekel aan haar hoogmoed. En dan denk je dat je haar begrijpt maar plots, zie blz 307; heeft ze nu wel of niet die fles gootsteenontstopper opgeruimd ? En waar is haar man aan wie ze die brieven schrijft ? Zijn ze gescheiden ?
Je blijft lezen ondanks het nare gevoel. Dat die moeder uiteindelijk toch van haar zoon blijkt te blijven houden....
En dan het einde. De beschrijving van de moorden op de school zijn heel naar..
Het einde is heel onverwacht, overdonderend en schokkend.