Bitter sweet memories

Briget Jones meets de moderne tijd. Twintig jaar na het verschijnen van Helen Fieldings beroemde dagboek, lijkt er met Tess Bleeker een opvolger klaar te staan voor de immer onhandige pechvogel Jones. Ze morst misschien iets minder vaak wijn op haar witte blouse en verpest de kerstsoep niet met een blauw touwtje, maar Tess, de hoofdpersoon in Het leven van Tess, kan er ook wat van. Juist op het moment dat ze denkt haar leven op de rit te hebben – gelukkig getrouwd, een zoontje, een rijtjeshuis – slaat het noodlot in de vorm van een vreemdgaande man, toe. En dan begint, sadistisch genoeg, de pret voor de lezer.

Het leven van Tess is een bundeling van de columns die Tess Bleeker schreef voor Flair. Welke beroemde Nederlandse schrijfster er schuilgaat achter dit pseudoniem is een goed bewaard geheim. In haar boek schrijft de auteur haar identiteit geheim te willen houden omdat ze anders gelyncht wordt door fijne bekenden, om de details die ze prijsgeeft in haar boek. En gêne is er inderdaad niet, dat maakt het zo hilarisch vermakelijk en verschrikkelijk herkenbaar. In korte hoofdstukken neemt de schrijfster de lezers mee in alle uithoeken van Tess' leven, voor en tegenspoed, kuis en onkuis.

Als haar man vertrekt naar zijn nieuwe “ik ben niet verliefd ze was alleen voor tussendoor” en Tess alleen in het eengezinshuis achterblijft met peuterzoon Jonas, begint de ellende: een flirt met de huisarts, een nieuwe baan, een verliefde moeder, een kersverse stiefdochter, gevoelens voor de ex en een vriendin die niet weet welke man haar bezwangerd heeft. Alles passeert de revue. Het verhaal leest vlot weg en is op de meeste momenten ronduit komisch. Tess bekijkt het leven met een nuchtere blik. Zoals haar nieuwe liefde het zo lekker cliché weet te verwoorden: “Het glas is voor jou altijd halfvol.” Maar de positiviteit van het hoofdpersonage werkt aanstekelijk, als zíj uiteindelijk leuke nieuwe kansen krijgt...

Toch zit er ook een minpunt aan die elkaar in moordend tempo opvolgende semi-catastrofale gebeurtenissen. Het verhaal leest alsof het maar een aantal maanden beslaat en je vraagt je af: klopt dit wel? Zelfs Bridget Jones had niet zoveel pech als Tess. En het is een pech die zich gemakkelijk, bijna romantisch zelfs, lijkt op te lossen. Alles komt op zijn pootjes terecht, maar dan beter. Is dat Tess’ positieve instelling? Of is de werkelijkheid wat opgepoetst? Dat zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar dat hoeft ook niet. Het leven van Tess is gewoon een leuk, vlot geschreven verhaal waar je af en toe hardop om moet lachen. Een verhaal dat zo herkenbaar is, dat het bij iedere jonge vrouw bitter sweet memories zal oproepen.