Poëtisch

Ruim vijf jaar geleden las ik het eerste boek over de zeven zusters, die in het bakkershuis woonden. Ik vermoedde, dat ik het gelezen had, tenminste, want erg veel was me niet bijgebleven. Gelukkig schrijf ik op, wat ik van een boek vond en meestal ook waarom, en dat hielp mijn geheugen op te frissen.
Al snel was ik daarom ook volkomen in het verhaal. Ik werd weer betoverd door het poëtische taalgebruik van de schrijfster.
De achtste zuster is de dochter, Emma, van een van de zeven zusters, Martha. Hun relatie verloopt moeizaam. Een van de andere zusters, Christina, voedde haar op, zorgde voor haar en maakte uitstapjes met haar. De mannen in het leven van alle dames zijn vertrokken. De vader van de zeven zusters, de man van Martha en de vader van Emma (Sebastian) eveneens. De man van Emma is overleden, zij is aan hem gekoppeld door Martha, omdat hij een goede partij was, maar het was niet haar eigen keus. Haar zoon Christian is ook met de noorderzon verdwenen en wordt door de zusters doodgezwegen.
Op de begrafenis van Emma's man verschijnt Christian plotseling. Hij heeft de wereld over gezworven, enige tijd in Mexico doorgebracht en woont nu in Spanje. Emma wordt moedig en verlaat haar vertrouwde Limburg. Ze brengt een paar weken bij Christian door en later gaat ze ook naar Mexico.
Vol kleurrijke beelden beschrijft Eggels de wereld waarin ze komt en de mensen die die wereld bevolken. Prachtig gedaan. In een adem uitgelezen.
Dat schreef ik zoveel jaren geleden ook over het vorige boek.