Magdalena

Wat kan Maarten 't Hart toch magistraal mopperen. En altijd is het onderwerp gelijk. Deze keer beschrijft hij het leven van zijn moeder. Dat was tenminste het uitgangspunt van dit boek. Opnieuw is het echter een woordenstrijd tegen het gereformeerd geloof, waarvan zijn moeder een fervent aanhangster was. De beklemmende sfeer, de achterdocht tussen de diverse geloofsrichtingen, ook binnen de familie, het bekrompen denken - het is weer een geliefd onderwerp voor de schrijver.

Toch las ik het grootste deel van het boek met plezier. Alleen het eind, waarin zin voor zin de geloofsbelijdenis en het Onze vader werden ontleed en veroordeeld, had van mij niet zo gehoeven. Het is wel erg gereformeerd, om over ieder woord, iedere zin, iedere punt of komma te vallen, (twee gereformeerden kunnen volgens de schrijver ruzie krijgen over het feit, of de duivel een kwastje aan zijn staart had of niet! Hier gedraagt Maarten zich weer erg gereformeerd), maar dit was me toch wat al te veel, te letterlijk, te ongenuanceerd en een herhaling van zetten.