Vol enthousiasme plaatste Diana na het Best of Romance event haar nieuwste aanwinsten op Facebook. Amarins zag er De bakkersdochter van Sarah McCoy bij liggen en meldde zich eigenlijk meteen voor een buddy read challenge. Een ideaal boek om te lezen tijdens #leesuiteigenkast maand. Vandaag lees je of het ook een topper is die beiden aan hun lijstje mogen toevoegen.

Over Amarins

Mijn naam is Amarins Elzinga en ben woonachtig in het noorden, een Friezin. Ben getrouwd en moeder van een dochter en een zoon. Ik lees al zo lang ik me kan herinneren. Ik vind het heerlijk om even weg te dromen in een andere wereld. Mijn favoriete genre is toch echt feelgood. Af en toe vind ik een uitstapje naar een ander genre leuk. Een thriller of een young adult. De laatste tijd probeer ik ook af en toe een historische roman.

Het verhaal

Duitsland, 1945. De ergste terreur en wanhoop van de oorlog zijn tot nu toe voorbij gegaan aan de jonge Elsie Schmidt en haar familie. Ze worden beschermd door een hooggeplaatste Nazi die met Elsie wil trouwen. Maar als er in de nacht van Kerstavond een ontsnapt joods jongetje op de stoep van de bakkerij staat, weet Elsie dat ze alles wat ze liefheeft in gevaar brengt als ze de deur voor hem opent.

Zestig jaar later, in El Paso, Texas, wordt journaliste Reba Adams er op uitgestuurd om een feelgood kerststuk te schrijven voor het plaatselijke blad. Reba is al jaren op de vlucht voor de herinneringen aan haar turbulente jeugd, maar ze is al lang genoeg in El Paso om er een fulltime baan en een verloofde te vinden.

Reba's opdracht brengt haar naar een oude bakkerij aan de andere kant van de stad. Het interview zou hooguit een paar uur in beslag moeten nemen, maar de eigenaresse van Elsie's Bakkerij laat zich niet makkelijk interviewen en Reba voelt zich genoodzaakt om keer op keer naar de bakkerij terug te keren. Voor Elsie zijn Reba's vragen een nare herinnering aan een donker verleden: haar leven in Duitsland tijdens die laatste sombere jaren van de Tweede Wereldoorlog. Maar als de levens van Elsie en Reba steeds meer met elkaar verweven raken, worden ze gedwongen om de ongemakkelijke waarheden uit het verleden onder ogen te zien en de moed te vinden om te vergeven.

Het samen lezen

Diana:
Hoi! Ik kom er nog niet echt in, vooral omdat ik wat concentratieproblemen heb. Ik moet zeggen dat ik de briefwisseling tussen de twee zussen leuk bedacht vindt. Ook dat Elsie zich klaar maakt voor een nazifeest vind ik verrassend, vaak wordt toch de andere kant van de oorlog belicht. Ik denk dat het deel van het ‘heden’ veel mogelijkheden biedt voor het onthullen van een duister (familie)geheim. Wat valt jou tot nu toe op?

Amarins:
Hoi hoi, ik ben dit weekend begonnen en inmiddels aangekomen op pagina 79. Ik snap dat het hier en daar moeilijk voor je is als de concentratie niet goed is. Ik moest de eerste hoofdstukken wennen aan dit boek, veel woorden, lange zinnen en door de verschillende tijden in de hoofdstukken moest ik af en toe terugbladeren. Maar nu ik de smaak te pakken heb geniet ik echt van dit boek. Het heeft een bepaalde spanning zodat je zo gauw mogelijk door wilt lezen. En oooo, die gemene Kremer toch? Wat vind jij van deze man? Hij misbruikt zijn status, bah!
En nu ben ik aangekomen bij het moeilijkste punt voor Elsie denk ik, neemt ze het Joodse jongetje wel of niet in huis. Wat zou haar beslissing toch zijn? Ik ga vanavond snel verder want ik moet weten hoe dit verder gaat! Waar ben jij in inmiddels aangekomen in het boek?

Diana:
Ik ben nu rond pagina 100 en ik kom er ook steeds beter in. Het verhaal begint te lopen en blijkt - vooralsnog - eigenlijk maar een korte periode in de Tweede Wereldoorlog te bespreken. Kremer had ik al meteen een naar gevoel bij. De manier hoe hij naar Elsie keek en de manier waarop de geur omschreven wordt, laat mij zien dat hij niet te vertrouwen is. Maar Josef vind ik ook niet helemaal de beste partij. Het lijkt me moeilijk een man te vinden waarmee je uit liefde trouwt in Nazi Duitsland. Wat vind jij tot nu toe van de wisselende tijden, van toegevoegde waarde? Ik heb vaak voorkeur voor één tijd. Zo nu ook, het verleden. Ik hoop dus maar dat het allemaal mooi bij elkaar komt.

Amarins:
Ik vraag me zelfs af of Josef wel te vertrouwen is. Maar inderdaad wie kan je vertrouwen en met wie trouw je in Nazi Duitsland? Ik heb ook voorkeur voor één tijd. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik steeds vaker boeken lees met wisselende tijden. Waar ik vroeger bij voorbaat al niet koos voor een dergelijk boek pak ik ze nu wel op en geniet er steeds meer van. Ook in dit geval krijg je een inkijkje in het Nazi Duitsland naast het verhaal in het heden van Reba!
Mijn voorkeur in dit boek gaat ook uit naar het verleden. Ik ben wel heel benieuwd hoe de verhaallijnen straks bij elkaar komen, maar ik kan me er nog geen voorstelling van maken hoe dit gaat eindigen! Wat zou het leventje van Reba toch te maken hebben met dat van Elsie? Is je op pagina 71 trouwens ook opgevallen dat Elsie onder een donzen dekbed kroop? Nou, in 1944 waren er echt nog geen dekbedden ;)

Diana:
Inmiddels ben ik op bladzijde 131 en het verhaal trekt me steeds meer. Toch vind ik het moeilijk mijn concentratie erbij te houden. Nee, dat is het niet, om de een of andere reden pak ik eerder een tijdschrift dan het boek. Ik ga vanavond weer een poging wagen tot uitlezen van het boek. Hoe gaat het bij jou?

Amarins:
Ik heb het boek gisteravond uit kunnen lezen. Wauw wat een heftig boek. Ervaar jij dit ook zo? Vooral de laatste 100 bladzijden geven naar mijn idee steeds meer weer hoe moeilijk het allemaal was in de oorlog, hoe emotioneel het ook was. En hoe het dan eindigt? Prachtig, ik zal nog niks verklappen omdat ik niet weet hoever je bent. Op het einde van het boek gaat het allemaal wel heel snel vind ik, had van mij iets minder gemogen maar dat maakt het boek er niet anders om denk ik. Ben benieuwd hoe ver jij bent?

Diana:
Ik heb het boek inmiddels uit. Ik moet zeggen dat ik het toch wel wat lang vond duren allemaal. Pas tegen het eind begint het echt spannend te worden. Ik vond het einde ook echt prachtig en had het niet aan zien komen. Het heftigst vond ik het Lebensborn programma. Ik wist hier niet zoveel van en had geen idee dat de Duitse meisje zo 'gehersenspoeld' waren. Wat blijft jou het meest bij uit dit boek.

Amarins:
Dat gevoel had ik niet, vond het een prachtig boek. Alleen in het begin moest ik door de vele wisselingen in tijd wennen maar al gauw had het me te pakken. Wat me het meest bij blijft? Eigenlijk niet iets specifieks. Elke keer als ik een boek lees dat in de oorlog speelt ben ik weer onder de indruk van wat deze mensen allemaal beleven en wat ze moeten doen om te overleven. Elke keer krijg ik er weer een brok van in mijn keel en meestal sla ik ook met een verdrietig gevoel een boek dicht. Hoe mooi dit boek ook eindigde, (wat ook ik niet aan zag komen), toch voelde ik me enigszins verdrietig na het lezen. Het heeft elke keer weer impact op me als ik lees over de oorlog.

Het is duidelijk dat Diana en Amarins allebei genoten hebben van dit verhaal. Allebei vonden ze het interessant om weer een kijkje in het leven in de Tweede Wereldoorlog te krijgen. Vooral het Lebensborn programma maakte indruk. Lees hier de Hebban recensie van Diana.

Heb jij De Bakkersdochter ook gelezen? Deel jij de mening van Amarins en Diana? Laat het ons weten!