Gil binnen de feelgood club 'Corina Bomann' en er beginnen een paar meiden heel hard te roepen. Zo ook Lore en Sanne. Zij hebben samen al een geschiedenisje met Bomann, de eerste buddy die zij samen lazen was immers ook met een boek van haar: De jasmijnzussen. Dat beviel goed en smaakte voor beiden naar meer. Toch kon het gebeuren dat zowel Lore als Sanne allebei een ongelezen boek van Corina Bomann in de kast hadden staan. Die moest maar eens samen gelezen worden!

- door Lore en Sanne -

Over Het vlindereiland

Als Diana erachter komt dat haar man haar bedriegt, vlucht ze naar het landgoed van haar oudtante Emmely. Helaas blijkt het met de hoogbejaarde vrouw niet goed te gaan. Niet lang nadat Diana vanuit Duitsland in Engeland is aangekomen, overlijdt ze. Op haar sterfbed vindt Emmely dat het de hoogste tijd wordt dat het familiegeheim wordt opgehelderd. Ze instrueert butler Mr. Green om hints voor Diana achter te laten. De zoektocht die volgt, brengt Diana helemaal tot in Sri Lanka.

De buddyread

Er hoefde niet lang gediscussieerd te worden welk boek er gelezen zou worden. Het vlindereiland van Corina Bomann had de voorkeur, deze hadden we namelijk allebei nog ongelezen in de kast staan. We bedachten tijdens het lezen een aantal leesclubvragen. Wellicht heb je het boek van Corina Bomann ook gelezen en klets je aan de hand van de vragen mee? Dat lijkt ons heel erg leuk!

Waar dacht je aan bij het lezen van de titel?

Lore: Ik had echt geen idee. Ik had nog nooit van een Vlindereiland gehoord dus kon niet meteen een link leggen met een bestaand eiland. Omdat ik niet meteen achter symboliek ging denken, was ik vooral benieuwd welk eiland bekend stond voor zijn vlinders. 

Sanne: Ik heb inmiddels meerdere boeken van Corina Bomann gelezen en ze zitten altijd vol mysterie, raadsels en geheimen. Bij Vlindereiland had ik van tevoren meer het idee van een klein eiland en ik dacht juist aan iets met bloemen of met overleden kinderen. Werd ik toch even verrast... 

Wat vind je van de cover?

Sanne: Bloemig, vrolijk doch mysterieus. Ik hou van de covers van haar boeken. Ze passen allemaal mooi bij elkaar. Helaas (zeg ik nu) heb ik een van Bomanns boeken weggegeven, anders had het mijn boekenkast nog mooier opgevrolijkt. Maar wat je niet ziet als de boeken in de boekenkast staan, zijn de prachtige vlinders die zijn aangebracht op de zijkant van de bladzijdes. Wat een plaatje is dit boek toch!

Lore: de cover vat perfect samen hoe de boeken van Corina Bomann zijn: mysterieus, maar toch vrolijk. De donkere trap die naar niets gaat zorgt voor het mysterieuze, maar de vlinders geven de cover toch net dat vrolijke tintje. Spijtig genoeg heb ik een oudere versie van het boek. De vlinders op de zijkant van de bladzijdes zijn bij mij niet aanwezig, maar dat zie je toch niet in de kast!

Het boek neemt ons mee naar meerdere landen. Het verhaal speelt zich af in Duitsland, Engeland en Sri Lanka en van het ene land krijg je iets meer mee dan van het andere land. Wanneer de vrouwen in Sri Lanka zijn, voelen ze zich nogal verschillend. De een voelt zich meer thuis in Engeland, de ander voelt zich heerlijk in het warme oosten. Welk land sprak jou tijdens het lezen het meest aan?

Lore: ik ben een echt zomerpersoon. Ik geef dus ook helemaal de voorkeur aan Sri Lanka! Ik ben door het verhaal ook echt benieuwd geworden naar dit land. Ik denk dat dit nu ook op mijn ellenlange lijst komt van landen waar ik nog naartoe wil.  

Sanne: In de warmte van Sri Lanka, het groen van de natuur en het bruisende leven van de tropen zou ik mij helemaal thuis voelen. Ik zou mij graag aansluiten bij de ontdekkingstochten van Grace en Victoria. En dan heb ik het nog niet eens over de thee! Ik geloof dat ik nog nooit zoveel thee heb gedronken bij het lezen van een boek. De geuren, geluiden en smaken lijken uit het boek op te stijgen als je het boek open doet.

Fantaseer. Zou er in jouw familie een groot geheim verborgen worden gehouden?

Sanne: O, daar heb ik regelmatig over nagedacht, en nog meer tijdens het lezen van dit boek. Mijn oma heb ik altijd als een erg statige en prachtige vrouw gezien, maar wel met een heel leven achter zich. Ze heeft veel gereisd en heeft samen met mijn opa op vele plekken over de wereld gewoond. Ze vertelt veel, maar ik weet natuurlijk niet wat ze niet verteld heeft. Misschien is er wel een rijke sultan verliefd op haar geweest, ha! Wie zal het zeggen ;)

Lore: Wat een geweldige fantasie heb jij! Mijn grootouders hebben spijtig genoeg geen heel speciaal leven gehad. Het waren boeren en ze zijn nooit verder geraakt dan een reis naar Lourdes denk ik. Er kan natuurlijk hier in België ook heel wat gebeuren wat voor geheimen zorgt. Toen mijn grootmoeder overleed, hebben we wel een soort dagboek van haar ontdekt waar niemand iets van wist, maar buiten verhalen over ons, haar kleinkinderen, stonden er geen sappige verhalen in. 

Wat vond je van de schrijfstijl van Het vlindereiland? Wat kun je zeggen over de schrijfstijl in vergelijking met eerdere boeken die je van Corina Bomann hebt gelezen?

Sanne: De mysteries en raadsels volgen elkaar in rap tempo op. De geheime brieven en verstopplekken waren goed uitgedacht, net als de verhaallijn. Uiteindelijk klopte alles, maar toch was er ook een aantal dingen die ik vergezocht vond en kon ik het gedurende het lezen niet altijd even goed volgen. Het was een beetje alsof de zwaarte van het boek verkeerd verdeeld was. Het bouwde langzaam op, niet te langzaam overigens, maar na 350 bladzijden gehad te hebben en met nog 100 te gaan, denk je verdriet en onheil wel gehad te hebben en toe te leven naar hoe het goed zou moeten komen. Maar er moest er voor mijn gevoel nog veel gebeuren. Toch leest het boek prettig, zoals ik ook van haar andere boeken gewend was.

Lore: Aan de schrijfstijl zie je al meteen dat het een boek is van Corina Bomann. Een verhaal vol mysteries, met een vleugje feelgood en natuurlijk ook heel wat geschiedenis. Net zoals Sanne heb ik wel ervaren dat niet het hele verhaal gelijk opging. In het begin gebeurt er heel veel, de ene ontluiking na de andere volgt elkaar op. Eens Diana dan in Sri Lanka is, valt dat helemaal stil. Ze leert de mensen en het land kennen op Sri Lanka, maar over het grote geheim gebeurt er niet heel veel meer. Hier is de balans tussen heden en verleden ook wat zoek. Je krijgt heel veel verleden, dat had beter verdeeld mogen zijn. Het verhaal blijft wel leuk lezen en het weet je veel vast te houden ondanks deze mindere punten.

Wat vond je top aan Het vlindereiland? En wat vond je een flop?

Lore: De flop heb ik daarnet al benoemd. Voor mij was de spanning en ontluiking van het geheim niet goed gedoseerd doorheen het verhaal. Top: de manier waarop Corina Bomann de hele geschiedenis weet weer te geven. Alles lijkt te kloppen. Ik vind het dan ook leuk dat ik het gevoel heb dat ik met deze boeken nog wat geschiedenis bijleer. 

Sanne: Top: de geuren, de kleuren, de smaken, het leven op de plantages. Ik heb er van genoten, het was eventjes of was ik erbij. Flop: ach, dat is een groot en zwaar woord, maar iets meer drama en wat meer in het begin van het boek had van mij best gemogen.

Wat is je eindoordeel?

Lore: Opnieuw een geweldig boek van Corina Bomann. Het bevat alle gekende elementen van haar boeken: mysterie, geschiedenis en feelgood. Het maakt ieder boek van haar weer tot een toppertje. Ik heb echt genoten van dit boek! Van mij krijgt het 4****!

Sanne: Wat mij betreft is dit weer een geslaagd boek met een echt Bomann-sausje. Enerzijds zo fantasierijk met alle mysteries en familiebanden, maar aan de andere kant ook zo levensecht. Haast filmisch beschreven. Ik heb er van genoten en geef Het vlindereiland daarom 4****.

Kortom, Het Vlindereiland is een boek vol mysterie en geheimen met een filmische schrijfstijl. Wil je de volledige recensie van Sanne lezen? Die vind je hier.

Klets je mee met onze leesclubvragen? Wat vond jij van het boek?