Een typische Bomann, vol romantiek, mysterie en familiegeheimen

Als haar laatste dagen verstrijken besluit Emmely dat de enige nazaat van de familie op de hoogte gesteld moet worden van de familiegeheimen die zich al zo’n 100 jaar in de familie ophouden. Op haar sterfbed geeft ze haar butler opdracht om gedoseerd hints voor haar nichtje Diana achter te laten en haar te laten zoeken naar de roots van haar voorouders. Diana, die niet alleen haar tante verliest, maar er ook achter komt dat haar man vreemd gaat, laat zich opslokken door de geheimen van haar familie. De zoektocht die volgt brengt Diana helemaal tot in Sri Lanka.

Inmiddels heb ik meerdere boeken van Corina Bomann gelezen en hoewel ze allemaal over verschillende onderwerpen gaan, hebben ze toch een aantal dingen gemeen. Haar boeken zitten altijd voor mysteries, raadsels en familiegeheimen die de hoofdpersonages én de lezers van de boeken helemaal meenemen de geschiedenis in. Maar niet alleen neemt Bomann haar lezers mee naar vroegere tijden, ook neemt ze hen mee naar andere oorden, want net als Het vlindereiland spelen ook haar andere boeken zich om heel diverse landen over de hele wereld af.

In Het vlindereiland brengen we tijd door in Duitsland, Engeland en Sri Lanka. Duitsland is nauwelijks in beeld, maar van het klimaat en de gewoontes in Engeland en Sri Lanka krijgen we veel mee. De schrijfstijl van Bomann is zo gedetailleerd dat de geuren van de thee, het krijsen van de apen en het koude vochtige Engelse weer haarfijn op je overkomen. Bomann beschrijft liefde en romantiek, maar ook familiaire verhoudingen, waardoor je een goede kijk krijgt op hoe anders het er 100 jaar geleden aan toe ging. Tot slot heeft ze in haar boek ook nog aandacht voor politieke relaties en beschrijft ze de achtergronden van de Tamil Tijgers.

De mysteries en raadsels volgen elkaar in rap tempo op. De geheime brieven en verstopplekken waren goed uitgedacht, net als de verhaallijn. Uiteindelijk klopte alles, maar toch waren er ook een aantal dingen die ik ver gezocht vond en kon ik het gedurende het lezen niet altijd even goed volgen. Het was een beetje alsof de zwaarte van het boek verkeerd verdeelt was. De verhaallijn bouwde wat te langzaam op, na 350 bladzijden gehad te hebben en met nog 100 te gaan, denk je verdriet en onheil wel gehad te hebben en toe te leven naar hoe het goed zou moeten komen. Maar met nog 100 pagina's voor de boeg, moest er voor mijn gevoel nog veel gebeuren. Toch leest het boek prettig, zoals ik ook van haar andere boeken gewend was.

De geuren, de kleuren, de smaken, het leven op de plantages. Ik heb er van genoten, het was eventjes of was ik erbij. Niet alleen de binnenkant is prettig om in je op te nemen, maar ook de prachtige cover is een lust voor het oog. Stuk voor stuk zijn de covers van de boeken van Corina Bomann vrolijk en bloemig. Zo ook die van Het vlindereiland. De covers van de boeken passen allemaal mooi bij elkaar en vrolijken de boekenkast op. Wat je echter niet ziet als het boek in de boekenkast staat, zijn de prachtige vlinders die zijn aangebracht op de zijkant van de bladzijdes. Wat een plaatje is dit boek!

Wat mij betreft is dit weer een geslaagd boek met een echt Bomann-sausje. Enerzijds zo fantasierijk met alle mysteries en familiebanden, maar aan de andere kant ook zo levensecht. Haast filmisch beschreven. Ik heb er van genoten en geef Het vlindereiland daarom 4**** sterren.