Prachtig in woord en beeld

Eerder las ik de jeugdroman Tandarts Chroom en de kauwgomballenboom, het avontuurlijke jeugddebuut van schrijfster Marije van Seventer met als thema verlies en rouw. Daarin liet ze zien een fijnzinnig schrijfstijl met een goede balans voor vermaak en emoties te hebben. In Zeven zomaarzoenen is ze deze fijne manier van schrijven niet verloren. Sterker nog, dit keer weet ze zelfs in dichtvorm te raken. Het boek is een verzameling gedichten over hele herkenbare situaties, maar die allemaal wel iets met gevoel en emoties te maken hebben. Van bij de populaire meisjes uit de klas willen horen, tot het gemis van een grootouder en je bang of eenzaam voelen.

Van Seventer weet in de korte gedichten – ze passen elk op een bladzijde – te raken met haar schrijfstijl. Het lijkt zo eenvoudig, we kennen allemaal de momenten wel waarop je je niet zo fijn voelt, je afvraagt waarom dingen zijn zoals ze zijn, je even verdrietig bent, maar ze dan toch zo weten te omschrijven zodat het ook nog raakt, dat is een hele kunst! Door de juiste woordkeuze weet de schrijfster net datgene te zeggen waardoor een gedicht wel binnenkomt. Je gaat nadenken en stil staan bij wat dit voor jou betekent. Hierdoor is Zeven zomaarzoenen niet alleen een fantastisch boek om samen met kinderen te lezen en bespreken, maar ook als volwassene om over te mijmeren. Zo nam ik zelf regelmatig de tijd om een gedichtje te lezen en er vervolgens intuïtief over te schrijven in mijn journal.

Niet alleen de woorden zijn een knappe keuze, maar ook het binnenwerk is prachtig. Met kleurrijke illustraties, of soms juist hele donkere, wist Van Seventer haar teksten kracht bij te zetten. Ja je leest het goed, ook die verzorgde ze zelf. De paginavullende afbeeldingen dienen als achtergrond van een gedicht en zijn helder van kleur. Ze maken het aangenaam om nog even wat langer in het moment te blijven hangen. Het mooie samenspel tussen woord en beeld zorgt ervoor dat je niet snel over emoties heenstapt, maar ze juist uitgebreid onder de loep neemt, waardoor je ze met liefde kunt omarmen en ze heerlijk bij je mogen horen.

Zeven zomaarzoenen is een prachtig boek door zowel de woorden als de beelden. Het nodigde mij uit om af en toe eens een gedicht te lezen en er uitgebreider bij stil te staan, maar het lijkt me ook heerlijk en uitermate geschikt om hier met basisschoolkinderen over te filosoferen. Het boek krijgt van mij 4 sterren.