Lezersrecensie
Een heerlijke roman over geschiedenis van eigen (zee)bodem
Menig lezer van het romantische genre zal Olga Hoekstra (1980) kennen onder haar pseudoniem Lis Lucassen. Onder deze naam schreef ze meerdere boeken, voornamelijk in de NA-hoek, waaronder series zoals Hitte, Razend, Zomer, Misverstand, Radio Romance en de California Campus-reeks. Hoekstra beperkt zich echter niet tot één genre, naast New Adult schreef ze paranormale fictie en thrillers onder haar eigen naam. De jurk van Texel is Hoekstra’s nieuwste boek; een historische roman, gebaseerd op ware feiten.
In De jurk van Texel, een boek met twee tijdlijnen, volgen we in het heden archeologe Emilie van de Brandeele. Wanneer duikers in een scheepswrak voor de kust van Texel een jurk uit de 17e eeuw vinden die het water en de tand des tijds zeer goed heeft doorstaan, gaat ze als textielexpert naar het eiland om onderzoek te doen. Dit is een ultieme kans om toegang te krijgen tot het hoogleraarschap aan de Universiteit van Leiden. Maar eenmaal op het eiland blijkt ze tegen enige weerstand aan te lopen binnen het onderzoeksteam en bij de Texelse bevolking. Maar ook Emilies eigen familiegeschiedenis zit haar in de weg. Ondertussen groeit haar nieuwsgierigheid naar de jurk en wat er met de eigenaresse is gebeurd.
In het verleden, in 1652, staat het leven van Elisabeth van Baerle op het punt drastisch te veranderen wanneer haar vader beslist dat ze moet trouwen met een onbekende man aan de andere kant van de wereld. Wanneer ze bijna aan boord van het schip moet stappen dat haar naar haar nieuwe leven zal brengen, neemt ze een drastisch besluit.
Wat volgt is een afwisselend verhaal waarbij met regelmaat tussen het vertelperspectief van Emilie en Elisabeth wordt gewisseld. Er is een mooie en rustige balans gevonden tussen beide verhaallijnen. Zowel het gedeelte over Emilie in het heden, als dat over Elisabeth in het verleden zijn boeiend om te lezen en komen redelijk gelijk aan bod. Het is niet zo dat de spanning enorm wordt opgevoerd waardoor je het jammer vindt wanneer er een sprong in de tijd wordt gemaakt. Wel is er een rustig evenwicht tussen beide verhalen gecreëerd, wat De jurk van Texel een fijne roman maakt om in weg te duiken.
Ook de opbouw in de afzonderlijke verhaallijnen verloopt rustig, al staan beide vrouwen voor de nodige uitdagingen. Emilie had niet verwacht tegen weerstand van de Texelse bevolking aan te lopen. Vooral de duiker Joost die in het scheepswrak is geweest, maakt het haar moeilijk om haar werk uit te voeren. Maar ook met haar ouders verloopt het niet soepel. Gaandeweg wordt steeds een beetje duidelijker wat er aan de hand is terwijl Emilie ondertussen toenadering probeert te zoeken bij Joost. Elisabeth op haar beurt ontpopt zich van onwetend tienermeisje tot jonge vrouw, maar komt erachter dat zij niet degene is die beslissingen over haar leven maakt. De spanning is niet enorm en ook niet geheel verrassend, maar beide personages maken de nodige groei door en zijn boeiend om over te lezen.
Wat tijdens het verhaal duidelijk merkbaar is, en achteraf ook in het dankwoord valt te lezen, is het uitgebreide onderzoek dat schrijfster Hoekstra heeft gedaan. Ze bezocht de echte jurk op Texel, las uren over scheepswrakken en Nederland in de 17e eeuw en sprak met mensen van de opleiding Archeologie in Deventer. Dit alles komt het verhaal zeker ten goede. Moeiteloos ga je als lezer op in het boek en wissel je met gemak van verleden, naar heden en weer terug. Beschrijvingen van zowel de jurk, het doen van historisch onderzoek, als de setting op Texel in het heden en het Hollandse leven in het verleden zijn gedetailleerd waardoor ze getrouw op je overkomen. Het maakt dat je eenvoudig opgaat in beide verhaallijnen en geen twijfels hebt over de geloofwaardigheid ervan.
In De jurk van Texel proef je de jarenlange schrijfervaring van Hoekstra terug. Het verhaal leest fijn, zinnen zijn eenvoudig opgebouwd en het plot is niet moeilijk te volgen. Tel daar de interessante geschiedenis, leuke personages en wat romantiek bij op en je hebt alle ingrediënten voor een heerlijke historische roman.
In De jurk van Texel, een boek met twee tijdlijnen, volgen we in het heden archeologe Emilie van de Brandeele. Wanneer duikers in een scheepswrak voor de kust van Texel een jurk uit de 17e eeuw vinden die het water en de tand des tijds zeer goed heeft doorstaan, gaat ze als textielexpert naar het eiland om onderzoek te doen. Dit is een ultieme kans om toegang te krijgen tot het hoogleraarschap aan de Universiteit van Leiden. Maar eenmaal op het eiland blijkt ze tegen enige weerstand aan te lopen binnen het onderzoeksteam en bij de Texelse bevolking. Maar ook Emilies eigen familiegeschiedenis zit haar in de weg. Ondertussen groeit haar nieuwsgierigheid naar de jurk en wat er met de eigenaresse is gebeurd.
In het verleden, in 1652, staat het leven van Elisabeth van Baerle op het punt drastisch te veranderen wanneer haar vader beslist dat ze moet trouwen met een onbekende man aan de andere kant van de wereld. Wanneer ze bijna aan boord van het schip moet stappen dat haar naar haar nieuwe leven zal brengen, neemt ze een drastisch besluit.
Wat volgt is een afwisselend verhaal waarbij met regelmaat tussen het vertelperspectief van Emilie en Elisabeth wordt gewisseld. Er is een mooie en rustige balans gevonden tussen beide verhaallijnen. Zowel het gedeelte over Emilie in het heden, als dat over Elisabeth in het verleden zijn boeiend om te lezen en komen redelijk gelijk aan bod. Het is niet zo dat de spanning enorm wordt opgevoerd waardoor je het jammer vindt wanneer er een sprong in de tijd wordt gemaakt. Wel is er een rustig evenwicht tussen beide verhalen gecreëerd, wat De jurk van Texel een fijne roman maakt om in weg te duiken.
Ook de opbouw in de afzonderlijke verhaallijnen verloopt rustig, al staan beide vrouwen voor de nodige uitdagingen. Emilie had niet verwacht tegen weerstand van de Texelse bevolking aan te lopen. Vooral de duiker Joost die in het scheepswrak is geweest, maakt het haar moeilijk om haar werk uit te voeren. Maar ook met haar ouders verloopt het niet soepel. Gaandeweg wordt steeds een beetje duidelijker wat er aan de hand is terwijl Emilie ondertussen toenadering probeert te zoeken bij Joost. Elisabeth op haar beurt ontpopt zich van onwetend tienermeisje tot jonge vrouw, maar komt erachter dat zij niet degene is die beslissingen over haar leven maakt. De spanning is niet enorm en ook niet geheel verrassend, maar beide personages maken de nodige groei door en zijn boeiend om over te lezen.
Wat tijdens het verhaal duidelijk merkbaar is, en achteraf ook in het dankwoord valt te lezen, is het uitgebreide onderzoek dat schrijfster Hoekstra heeft gedaan. Ze bezocht de echte jurk op Texel, las uren over scheepswrakken en Nederland in de 17e eeuw en sprak met mensen van de opleiding Archeologie in Deventer. Dit alles komt het verhaal zeker ten goede. Moeiteloos ga je als lezer op in het boek en wissel je met gemak van verleden, naar heden en weer terug. Beschrijvingen van zowel de jurk, het doen van historisch onderzoek, als de setting op Texel in het heden en het Hollandse leven in het verleden zijn gedetailleerd waardoor ze getrouw op je overkomen. Het maakt dat je eenvoudig opgaat in beide verhaallijnen en geen twijfels hebt over de geloofwaardigheid ervan.
In De jurk van Texel proef je de jarenlange schrijfervaring van Hoekstra terug. Het verhaal leest fijn, zinnen zijn eenvoudig opgebouwd en het plot is niet moeilijk te volgen. Tel daar de interessante geschiedenis, leuke personages en wat romantiek bij op en je hebt alle ingrediënten voor een heerlijke historische roman.
1
Reageer op deze recensie
