Het is lang geleden, maar hij is terug van weggeweest, de fabulous feelgood groepsread. Met zijn zessen lazen we hetzelfde boek. We kozen De geheimen van het winterhuis van Sarah Lark. Een schrijfster die dankzij haar series toch al goed gekend is in het feelgood wereldje. Dit is een standalone en wat vonden we hier nu eigenlijk van? Lees het vlug hieronder.

- door Lizzy -  

Over De geheimen van het winterhuis

Ellinors wereld stort in als ze er per ongeluk achter komt dat zij en haar moeder niet verwant zijn aan de rest van hun familie. Op zoek naar de waarheid over haar afkomst reist Ellinor van Wenen naar Kroatië en Nieuw-Zeeland, en ontdekt zo een tragisch liefdesverhaal en een groot familiegeheim.
Een meeslepende roman over drie vrouwen, in drie verschillende tijden en drie verschillende landen, die op zoek gaan naar de betekenis van familie.
De boeken van Sarah Lark hebben al miljoenen lezers over de hele wereld bereikt. Voor de lezers van Lucinda Riley, Kate Furnivall en Diney Costeloe.

Verwachtingen

Lizzie: Mijn verwachting was een feelgood in het genre van Lucinda Riley en Santa Montefiore. 

Marieke: Ik heb meer van haar gelezen en hoop op een meeslepend en feelgood verhaal.

Renate: Mijn verwachting is best hoog, haar boeken lezen lekker weg en het is vaak een echte feelgood.

Antoinette: Ik had hoge verwachtingen. Ik verwacht een goed opgebouwd verhaal dat lekker wegleest.

Mandy: Ik had nog nooit iets van deze schrijfster gelezen, maar weet van de andere meiden dat zij wel meer van haar hebben gelezen en dan enthousiast waren. Ik verwachtte dus een fijn leesbaar verhaal met ook wel wat inhoud.

Sanne: Ik heb eerder boeken van Sarah Lark gelezen en ik weet dat ze een verhaal boeiend, maar ook langzaam laat opbouwen. Haar boeken zijn meestal gigantische pillen en ook nu telt het boek meer dan 450 bladzijden. Ik verwacht een verhaal dat ook nu weer een langzaam karakter kent, maar vooral verwacht ik een boek waarin Nieuw-Zeeland een rol zal spelen waardoor ik weer wat nieuws leer over dit stukje van de wereld.

Cover 

Lizzie: De cover geeft mij onmiddellijk een goed gevoel door de vrolijke kleuren die het bevat. Het sprak mij meteen aan om te lezen hierdoor. In coronatijden kan een mens wel een goed gevoel gebruiken. 

Marieke: Prachtige cover, ik hou erg van deze dromerige plaatjes. Je weet gelijk wat voor soort boek je krijgt.

Renate: Heel mooi, komt ook doordat die overwegend blauw is. Mooie cover, bloesem erop, een idyllisch huisje. Alleen voor de cover zou ik het boek al oppakken.

Antoinette: De cover vind ik mooi en zou mij in de winkel zeker aantrekken. Het huis met de bergen en de lichtblauwe kleuren vind ik al heerlijk feelgood uitstralen. 

Mandy: Ik vind de cover een beetje neutraal. Hij springt niet meteen in het oog, maar heeft wel mooie zachte kleuren. Er staat een huis op waarvan je vermoedt dat het Het Winterhuis is.

Sanne: De cover is lief door de pastelkleuren en de bloesem, maar echt spannend is hij niet. Er staat een huis en een berg, maar er gebeurt verder niets. Ik weet niet zeker of ik het boek in de boekhandel op zou hebben gepakt.

Schrijfstijl

Lizzie: Ik vond het een aangename schrijfstijl, het boek las vlot en ik zat ook onmiddellijk in het verhaal. Alleen ging het op het einde van het verhaal voor mij wat te vlug, hier mocht nog dieper op ingegaan geweest zijn van mij. Het leek nu dat het einde er moest zijn zonder meer. 

Marieke: Het leest erg makkelijk, je hoeft er zelf niet echt heel erg bij na te denken. De schrijfster neemt je mee in het verhaal en je laat je leiden. Het is heel relaxed.

Renate: Ze heeft een hele makkelijke stijl, je leest het zo weg, niks geen moeilijke dingen. Je steekt er altijd ook iets van op. Ze neemt je meteen mee in het verhaal, alleen net als Lizzie vond ik het einde een beetje afgeraffeld.

Antoinette: De schrijfstijl is lekker vlot waardoor het boek als een trein leest. Voor ik het wist was ik halverwege. Ook ik deel de mening dat het boek op het eind niet lekker wordt afgeschreven. Dit had echt beter gekund.

Mandy: Ik vond de schrijfstijl wel prettig. De schrijfster neemt je mee het verhaal in vertelt veel over de geschiedenis. Dit doet ze op een beeldende manier zodat je de dingen waar ze over schrijft echt voor je ziet.

Sanne: Zoals de rest al aangeeft leest het verhaal prettig door de makkelijke schrijfstijl van Lark. Toch vond ik het begin van het boek wat ver gezocht en voelde het einde wat afgeraffeld. Het was hier en daar wat patsboem geschreven en dat deed me een beetje struikelen aan het begin en einde van het boek. 

Wat vond je van de personages?

Lizzie: Ellinor had mijn hart gestolen, maar vond ik ook naïef, hoe ze zich laat doen door Gernot en alles zomaar slikt van hem. Dat begon op den duur op mijn zenuwen te werken, ik had iets van: zeg daar nu toch iets op, het moet niet altijd zijn zin zijn. 
Rebecca vond ik eerst heel sympathiek overkomen maar later in het verhaal vond ik haar vals en met een dubbele agenda. 

Marieke: O wat zitten er een paar vreselijke personages in dit boek, zeg. Er zijn weinig nuances, het is echt zwart/wit goed/fout. Net als Lizzie vond ik Ellinor wel leuk, maar ontzettend naïef. Zoals zij alles pikt van die Gernot, dat is niet normaal. Het was ongemakkelijk om te lezen. Ook haar nieuwgevonden nichtje was erg irritant. Het lezen van de delen in het verleden vond ik een stuk interessanter. Die personages zijn ook beter uitgewerkt.

Renate: Er waren een hoop personages, maar met de hoofdpersonages had ik helemaal niks. Ik heb mij aan Gernot geërgerd en daarom eigenlijk ook aan Ellinor, al was zij wel leuk, maar zo goedgelovig. Soms zag je iets van mijlenver aankomen en zou je haar willen waarschuwen. De vrouwen in het verleden vond ik goed neergezet. Je kon snappen dat ze verliefd werden.

Antoinette: De personages hadden een beetje de standaard rol zoals je vaker tegenkomt in feelgood. Toch paste het wel bij het verhaal. Ellinor had voor mij wel iets minder naïef weggezet mogen worden. Nu was Gernot wel een echte boeman. Ik vond het nichtje echt geen prettig persoon. Al snel weet je dat ze geen lieverdje is die in de onderlinge relaties een belangrijke rol zal spelen.

Mandy: Persoonlijk vond ik de hoofdpersoon behoorlijk naïef en te goedaardig. Je merkt als lezer allang dat er iets mis is met haar man. Niet alleen om zijn daden, maar ook om hoe hij tegen haar en andere mensen doet. Dit is helaas niet de enige bijpersoon die irritatie opwekt, want ook Rebecca haar nichtje roept weinig goeds op en dan is er natuurlijk de persoon waar de hele zoektocht om draait; Frano Zima. Ook hij heeft zijn leven niet op een al te beste manier geleefd en mag met recht onsympathiek worden genoemd. Al met al vond ik de personages dus wel goed neergezet, want ze doen wel wat met jou als lezer, maar er zijn er weinig die iets positiefs oproepen.

Sanne: Haha, ik moest erg lachen om het stukje van Marieke. Ook ik heb me behoorlijk geïrriteerd aan de personages. Daar waar de vrouwen naïef zijn, zijn de mannen egoïstisch. Dat geldt voor zowel de mannen en vrouwen uit het heden als uit het verleden. Gernot, die alleen maar aan zichzelf denkt, wat een kwal, maar Ellinor, die dat allemaal pikt vond ik misschien nog wel erger. Het irriteerde flink, maar dat vind ik dan wel weer knap geschreven van Sarah Lark. Ze liet ons voelen en inzien dat er dingen zijn die niet kloppen, ook al kostte het de personages wat tijd om dit uit te vogelen.

Welke emoties vond je terug in het boek? 

Lizzie: Verdriet, bedrog, jaloezie, vriendschap en liefde: dit zijn de ingrediënten die ik terugvond in het boek en die volledig van toepassing zijn op een echte feelgood. 

Marieke: Familie, verraad, liefde en drama zijn de woorden die bij mij opkomen.

Renate: Liefde, Familie, bedrog, avontuur.

Antoinette: Liefde, hoop, jaloezie, bedrog en vriendschap vielen mij het meeste op. Heerlijke ingrediënten voor een feelgood.

Mandy: Familiebanden, bedrog, nieuwsgierig, ontdekkend.

Sanne: Alle ingrediënten voor een fijne historische roman: liefde, familie, vriendschap en bedrog. De ingrediënten die het een echte historische roman van Sarah Lark maken: Nieuw-Zeeland, geschiedenis en een vleugje cultuur.

Wat vond je van de zoektocht? 

Lizzie: De zoektocht vond ik leuk, dat Ellinor het verleden van haar familie wilde ontdekken en wat de aanleiding ertoe was, was leuk. Zeker al de geheimen van haar overgrootvader die naar boven kwamen en andere geheimen die aan het licht kwamen waren leuk om te lezen. Ook de afwisseling van heden naar het verleden zorgt er mede voor dat de zoektocht helemaal tot in detail uitgewerkt is. 

Marieke: Het ging mij te makkelijk. Ellinor hoefde erg weinig moeite te doen om het verleden te achterhalen, het werd haar bijna in de schoot geworpen. Wel leuk is manier waarop het verleden wordt gebracht: vertelling, dagboek, boek en brieven. Maar dat heeft als keerzijde dat het in totaal een rommelig boek is met zoveel verschillende stijlen.

Renate: De zoektocht vond ik leuk, al hoefde ze niet heel moeilijk te zoeken, maar vond het leuk in elkaar gezet. Ik vond het juist fijn lezen met die lijnen ertussen, dagboek, brieven etc., het zorgde voor afwisseling.
Er waren wel heel veel geheimen en toevalligheden uiteindelijk, maar dat was niet storend. Mooi om te zien dat ze zich daar zo op kon storten.

Antoinette: Ik vond de zoektocht leuk, maar wat Marieke zegt, ging het wel heel makkelijk. Voor mij had de zoektocht wat meer body mogen hebben. Toch leest het geheel wel lekker.

Mandy: Ik vond de zoektocht goed uitgedacht. De landen zijn interessant om over te lezen en je leert wat bij over de geschiedenis. Ik vond het op een gegeven moment wel iets te veel verhaallijnen, waardoor ik er ook geen boek naast kon lezen, anders was ik echt in de war geraakt. Het boek had van mij net even een vrouw van Frano Zima minder mogen hebben en het boek had wat dunner gekund. Uiteindelijk heeft de schrijfster het wel zo geschreven dat alle stukken in elkaar vallen, maar de puzzel is wat mij betreft iets te groot geworden.

Sanne: Ik vond het leuk dat de zoektocht zich in meerdere landen afspeelde, maar ik ben het eens met wat eerder al werd gezegd: de zoektocht verliep wel heel erg makkelijk. Ellinor weet snel mensen te vinden die haar kunnen helpen in haar zoektocht, er zijn geen lijntjes die echt doodlopen. De wanhoop dat er ook een kans is dat de zoektocht niet zal slagen, heb ik niet gevoeld. Dat vond ik erg jammer. Daarentegen vond ik het wel weer leuk dat Sarah Lark ons meer heeft geleerd over de immigratie naar Nieuw-Zeeland, gumdiggers en kunst.

Conclusie

Lizzie: Dit boek bevatte voor mij alle ingrediënten voor een leuk feelgood boek, alleen kon het voor mij niet tippen aan Lucinda Riley of Santa Montefiore. Daarvoor vond ik het einde te vlug gaan en niet goed uitgewerkt, daarom geef ik het boek ook 3***. Moest het einde wat meer diepgang bevat hebben kreeg het boek er zeker vier.

Marieke: De geheimen van het winterhuis is een boek met minnen en plussen. De verhalen uit het verleden – over drie vrouwen die vallen voor dezelfde oplichter – vermengd met historie over wijnbouw in Dalmatië en de geschiedenis van de Gumdiggers in Nieuw-Zeeland zijn een geweldige basis voor een historische roman en zijn goed uitgewerkt. Maar de verhaallijn in het heden met de zoektocht naar het verleden als rode draad is matig en haalt enkel door de mooie omschrijvingen van de natuur in Nieuw-Zeeland een krappe voldoende. Aan het einde zijn alle draadjes aan elkaar geknoopt en klopt alles, maar ontbreekt het ‘wow’-gevoel van Larks voorgaande boekenseries. 3***

Renate: De verwachtingen waren hoog omdat ik al eerder boeken van haar heb gelezen. Ik vond het leuk dat ze over de wijnbouw schreef en over de gumdiggers, iets waar ik nog nooit van had gehoord.
Om op deze manier iets van de geschiedenis mee te krijgen, vind ik mooi gedaan. De mooie beschrijvingen vond ik mooi, de emotie die ik voelde bij een van die vrouwen vond ik ook mooi, wat was het sneu voor haar.
En ondanks de fijne schrijfstijl was dit toch niet hét boek van haar. Ze heeft mooiere boeken, waar je veel meer meeleeft.
Naar het einde toe had ik het idee dat het allemaal wat snel moest, en sommige dingen te toevallig waren, hoe groot is de kans (ik weet, het is een boek, dus alles kan). Uiteindelijk kom ik op 3***. Prima boek, maar ze blies me niet omver, wat ze bij andere boeken wel deed.

Antoinette: Ik had hoge verwachtingen van dit boek die in het begin zeker werden waargemaakt. Naarmate het verhaal vorderde had ik dit gevoel minder en het eind vond ik tegenvallen. De schrijfstijl vond ik wel prettig. Het leest lekker vlot, mede door de afwisseling in de tijdlijn. Het boek is zeker een feelgood door de gebeurtenissen in het boek, maar voor mij had het verhaal beter uitgewerkt mogen worden. Ik had het boek dan zeker hoger beoordeeld. Ik geef het nu 3,5***. 

Mandy: Het boek kent een interessant verhaal met verschillende verhaallijnen. Eentje in het heden en meerdere in het verleden. Hoewel de verhalen goed zijn uitgedacht en uitgewerkt, zijn het er wel wat veel. De personages zijn niet allemaal even sympathiek, hoewel dit wel zorgt voor wat irritaties naar de personen zelf, leverde het voor mij geen irritatie op naar het verhaal. Ik heb het verhaal met veel plezier gelezen en ook weer wat dingen bijgeleerd over de geschiedenis van Kroatië en Nieuw-Zeeland. Ik geef het 4****.

Sanne: Zoals ik verwachtte een echte Lark. Een boek met een wat langzamer karakter dat me weer iets nieuws heeft geleerd over Nieuw-Zeeland. Ondanks dat ik me irriteerde aan personages, de aanleiding van de zoektocht van Ellinor ver gezocht vond en het einde wat afgeraffeld voelde, heb ik wel genoten van dit boek. Het heeft me meegenomen naar andere plekken op aarde en het heeft me een tijd in zijn greep gehouden. Ik heb ervan genoten en geef het boek 3,5***.

We komen samen op een gemiddelde van 3*** voor dit boek. Het boek kon ons bekoren, maar we hadden er allemaal meer van verwacht. Komt dit boek op jullie lijstje of hebben jullie het al gelezen en wat zijn jullie bevindingen? Laat het ons weten in een reactie.