Buddyread: Het weesmeisje - Anne Jacobs
Vandaag hebben wij een extra buddyread voor jullie, om de week maar eens goed te beginnen! Janneke en Renate mochten laatst natuurlijk al samen een buddy doen en Het weesmeisje was het boek dat ze daarvoor zouden gaan lezen. Helaas lag het boek een dag voordat we het artikel op de planning hadden staan in de brievenbus en met 511 bladzijdes schoon aan de haak werd dat erg krap. Voor het lezen van een boek moet je wel de tijd voor kunnen nemen om te genieten. Maar geen probleem! We maakten gewoon een extra buddyverslag en gelukkig vinden wij het erg leuk om samen een boek te lezen.
Door Renate en Janneke
Over Het weesmeisje
Augsburg, 1913. Het jonge weesmeisje Marie neemt een betrekking aan als keukenmeid in het imposante familiehuis van de Melzers, de puissant rijke industriële familie die haar geld verdient in de textiel. Terwijl Marie haar plaats zoekt te midden van de hardwerkende bedienden, bereidt Katharina, de mooie, jongste dochter van de Melzers, zich voor op het balseizoen waarin ze aan de buitenwereld zal worden voorgesteld. Haar broer Paul, de erfgenaam van de familie, lijkt zich afzijdig te houden en geeft de voorkeur aan zijn studentenleven in München – totdat hij Marie ontmoet.
Buddylezen
Na het lezen van de ruim 500 bladzijdes, hadden we genoeg met elkaar te bespreken! Daarom stelden we elkaar een paar vragen over het boek.
Marie is de hoofdpersoon in dit boek en heeft een moeilijke jeugd gehad. Nu ze werkt voor de familie Melzer lijkt haar leven in een rustiger vaarwater te komen, maar niets is wat het lijkt en Marie moet belangrijke keuzes maken. Zou jij dezelfde keuzes als Marie maken?
Renate: Ik vind Marie een stoere en dappere meid! Ze gaat vol voor haar geluk, ook al maakt ze daarbij niet altijd de beste beslissingen, maar doen we dat niet allemaal? Maar ik zou niet dezelfde keuzes maken, al kan ik wel wat van haar leren. Misschien doe ik dat ooit ook wel.
Janneke: Lastige vraag wel! Je krijgt vanaf het begin van het verhaal sympathie voor Marie, wat zij allemaal heeft meegemaakt op zo'n jonge leeftijd. Maar omdat het verhaal zich in een hele andere tijd afspeelt, kan ik me moeilijk in haar verplaatsen. Ik vind het wel knap van haar dat ze haar zelfverzekerdheid weet te behouden in plaats van heel erg onderdanig te worden, zoals van personeel werd verwacht in die tijd.
Het verhaal speelt zich af in 1913/1914 in Duitsland. Zou jij in die tijd willen leven?
Janneke: Met de Eerste Wereldoorlog voor de deur zeg ik nee absoluut niet. Ook is het verschil tussen arm en rijk te groot. Interessant om te lezen hoe het was in die tijd, maar laat mij maar lekker nu leven, waar je als vrouw nog wat mag doen.
Renate: Nee, ik ben blij dat mijn wiegje in deze tijd staat. Wij leven in Nederland tenminste niet in een wereld met klassenverschillen. Dat je als arbeider hele lange dagen had, weinig vangnetten. Terwijl als jouw wiegje in een adellijke familie stond, hoefde je je eigenlijk nergens druk om maken. Bovendien was het enige dat je als vrouw zijnde hoefde te doen was gewoon een beetje mooi zijn en uiteindelijke een goed echtgenote te zijn.
Is Het weesmeisje een aanrader als je Downton Abbey hebt gekeken?
Janneke: Het weesmeisje is zeker vergelijkbaar met Downton Abbey als je kijkt naar de tijd waar het in speelt en ook in de vorm van de personages. Alleen speelt dit verhaal zich af in Duitsland en mist het toch was van de Britse waardigheid die je bij Downton Abbey wel ziet. Zo vind ik bijvoorbeeld de twee zussen Meltzer echt verschrikkelijke meiden. Verwend, onaardig en overdreven. Daar konden ze in Downton Abbey ook wel wat van, maar er zat altijd iets oprechts en menselijks onder of ze zagen zelf in hoe ze raar ze deden en corrigeerde het. Ik denk dat Downton Abbey daarom iets meer klasse heeft. Van Het weesmeisje heb ik ook genoten en ik herkende veel van Downton Abbey erin, maar Downton Abbey was toch wel van ander niveau. En waarom er een sticker op zit met de melding dat dit boek een aanrader is voor lezers van Lucinda Riley is me een raadsel.
Renate: Zou het niet durven zeggen. Ik heb nog nooit Downtown Abbey gekeken. Best knap aangezien het ook wel herhaald werd, maar op de een of andere manier is het gewoon niet gelukt. Maar kan het vast nog wel ergens vinden. Ik ben namelijk na het lezen van dit boek, wat aangeprezen werd voor de liefhebbers van Downtown Abbey, wel erg benieuwd geworden.
Aan het einde van dit jaar staat de publicatie van deel 2 op de planning. Zijn jullie van plan die te gaan lezen?
Renate: Ja zeker, ook al vond ik wel dat het boek gewoon mooi werd afgerond, geen enorm open einde ofzo.
Vond het gewoon een fijn boek, met leuke personages en fijne schrijfstijl dat ik graag het volgende boek wil lezen.
Toch wel nieuwsgierig met wie we dan verder gaan?
Janneke: Zeker wel! Het eindigt niet echt met een cliffhanger, maar er zijn nog wat eindjes niet afgerond. Daar ben ik wel benieuwd naar!
Conclusie
Renate: Heb het verhaal met heel veel plezier gelezen. Je bent toch benieuwd hoe het in het verhaal afloopt met Marie en of ze ooit achter de waarheid komt. Ook heb ik mij in die 500 bladzijdes geen moment verveeld, dat vind ik altijd een goed teken als je gewoon door wilt blijven lezen. In deel twee verwacht ik eigenlijk dat het gaat over het gezin van Marie gaat, of vooral over Elisabeth. Moeilijk te zeggen wel. Ik heb de Duitse achterflap proberen te vertalen, maar dat was lastig dus ik laat mij gewoon verrassen!
Janneke: Ondanks de soms wat irritante personages, heb ik wel genoten van het verhaal. Er gebeurt van alles en alhoewel niet alle verhaallijnen even goed tot zijn recht komen, is het alsnog heerlijk om te lezen. Ik had van te voren niet gezien dat het een vervolg zou hebben, dus ik ben wel benieuwd hoe het nu verder gaat met Marie, maar ook met de zusjes Meltzer. Je hebt met alle personages uitgebreid kennis kunnen maken, met zowel de familie als de bedienden en leeft mee met alle delen van het verhaal. Ook ben ik erg benieuwd hoe Jacobs met de serieuzere gebeurtenissen om zal gaan, zoals de Eerste Wereldoorlog die op het punt staat om uit te breken. Dat speelt in dit eerste deel nog helemaal geen rol en er wordt slechts een paar keer naar gehint. Het lijkt me wel een kans om het verhaal wat meer diepgang te geven.
