Eindverslag – Kennismaking met de familie Cazalet
Het is woensdag 5 april wanneer Ellen, Guy en Greet (de coördinatoren van het eerste leesclubfeuilleton Het achtste leven) een mailtje van Hebban-Debbie ontvangen. Er zou een nieuw feuilleton komen, dit keer niet met een klepper van een boek als de familiekroniek van Nino Haratischwili, maar een feuilleton met maar liefst vier boeken in de hoofdrol, de Cazalets-kronieken. Of wij weer wilden coördineren? Ja dus, Guy en Greet namen de uitdaging graag aan.
En toen was het zover, de inschrijvingen liepen vlotjes binnen. Dat eerste leesclubfeuilleton was zo fantastisch om mee te maken dat vele lezers met de ogen dicht inschreven. Wat doet het ertoe welk boek we bespreken, een fijne ervaring wordt het sowieso. Anderen lieten zich wel leiden door de inhoud van het boek, tenslotte ben je alleen met het eerste deel, Lichte jaren, een week of vijf zoet. Een zestigtal inschrijvingen zouden er uiteindelijk komen en daarvan wist het merendeel de finish te halen, mooi werk!
De eerste pdf-file kwam binnen op 3 mei en op 5 juni werd de leesclub officieel afgesloten. Maar liefst 55 recensies en meer dan 3.000 reacties werden er geplaatst.
Waarover gaat het boek?
(info gecopieerd van de Hebban-boekpagina) De vierdelige ‘Cazalet-kronieken’ omspant de periode 1937-1947 waarin de nadagen van het victoriaanse Engeland en de eerste onzekere jaren na het einde van de oorlog de achtergrond vormen.
Deel 1, Lichte jaren, begint eind jaren dertig, in de laatste gouden jaren voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. In de zomermaanden komen drie generaties van de familie Cazalet bij elkaar op het familielandgoed vlak buiten Londen. Ze vullen hun dagen met kinderspelletjes in het bos, picknicken op het strand, gin-tonics in de tuin, feestmalen in de eetkamer. Het is een zonovergoten, onbekommerde tijd – maar onder de idyllische oppervlakte broeien er affaires, gefnuikte ambities en alledaagse familiekinnesinne; en de oorlog werpt zijn schaduw vooruit.
Opbouw, schrijfstijl, vertaling
Het boek begint met een stamboom van de familie Cazalet, geen overbodige luxe. We krijgen ook een overzicht van het personeel van de verschillende gezinnen, meteen is duidelijk dat het verhaal zich in het begin van de vorige eeuw afspeelt. Lichte jaren is opgebouwd uit twee delen, het eerste deel speelt zich af in 1937, het tweede in de nazomer van 1938. Twee locaties spelen een belangrijke rol: Lansdowne Road en Home Place.
De lezers van Lichte jaren omschrijven het verhaal met volgende woorden: langzaam tempo, bloemrijke beschrijvingen, kabbelend, te lange uiteenzettingen, prachtige persoonsbeschrijvingen,… Al vrij snel werd duidelijk dat de manier waar de auteur haar verhaal neergeschreven heeft, zowel voor- als tegenstanders kent. Sommige lezers genieten met volle teugen van het trage tempo, van de vele beschrijvingen en details. Anderen hadden liever iets meer vaart in het verhaal gezien, zij verlangden ernaar dat er meer ‘gebeurde’. Een echte afknapper werd de trage schrijfstijl voor bijna niemand, getuige daarvan de uiteindelijke beoordelingen.
Tijdens de leesclub hebben we het uitgebreid gehad over de vertaling van het boek. Het viel Guy op dat het taalgebruik wel heel ‘Nederlands’ was, waarna er een hele discussie op gang kwam over o.a. de rol van de vertaler. Wanneer iemand een Nederlandstalig boek schrijft, vinden we het oké wanneer zijn roots in het taalgebruik doorschemeren. Wanneer een boek echter uit een vreemde taal naar het Nederlands vertaald wordt, moet het resultaat zo taalneutraal mogelijk zijn.
Hebban-Spot ‘Spieken in de Cazalets-Kronieken’
Het succes van een leesclub staat of valt met het enthousiasme van de deelnemers, zoveel is duidelijk. Het boek mag nog zo goed zijn, je komt nergens wanneer je niet een paar gangmakers hebt. Bij een leesclubfeuilleton, waar we niet werken met een tiental vragen die iedereen ‘moet’ beantwoorden, liggen de zaken nog net een tikkeltje anders. Waar ze het lef en de moed, de tijd en de energie vandaag haalden, blijft onduidelijk. Feit is echter dat Hetty en Gigi vrij snel beslisten om een Spot op poten te zetten, volledig gewijd aan de Cazalets-kronieken. Het resultaat is schitterend, n.a.v. het eerste boek werden maar liefst tien blogs geplaatst. Wie de Spot niet kent, kan alsnog hier terecht. Hetty en Gigi, dank jullie wel voor jullie fantastische opzoekwerk en schrijfinspanningen!
Beoordeling
Twee keer 5 sterren en één keer 2 sterren. Voor de rest hielden de 4 en 3 sterren elkaar redelijk in evenwicht. Lichte jaren sluit af met een gemiddelde score van 3,5 sterren.
Het is onmogelijk om een citaat uit elke recensie te plaatsen, maar een paar indrukken zijn wel op zijn plaats in dit afsluitende verslag. Francine verwoordt haar gevoel na het lezen van het boek als volgt: Het hele boek is doorweven met prachtige en uitgebreide bloemrijke beschrijvingen van landschappen, personen, kledij, maaltijden, etc. Alles wordt zó uitgebreid beschreven dat het wel schilderen met woorden lijkt, je stapt als lezer zó binnen in het plaatje. Agnes vergelijkt het boek met een goed glas whisky: slokje voor slokje de mooie zinnen tot je door laten dringen. Elsbeth noemt de familie Cazalet typisch Engels, stiff upper lip, de familieleden blinken uit in het niet vertellen wat ze bedoelen, denken en voelen. Evy De Brabander zegt: De tijdsgeest en schrijfstijl zorgen er voor dat je als lezer het idee hebt dat je je even in een andere wereld bevindt. En als we eerlijk zijn, dan is dat precies waar een boek voor bedoeld is. Marielle W: In het boek 'gebeurt' eigenlijk niet zo veel, het kabbelt door en af en toe hoop je op een beetje spanning of een écht verhaal. Het zijn stuk voor stuk losse passages rondom de hoofdpersoon van dat moment en er is niet echt een samenhang tussen deze passages. Dat vind ik jammer omdat het boek op deze manier niet echt ergens toe leidt, ik vind het nogal onbevredigend lezen. Silvia: Genoeg ingrediënten voor een goede basis. En dat is precies wat dit deel is, een goede basis. Hopelijk als opmaat voor wat meer spektakel in het volgende deel. En tenslotte Harriet: Wie zich wil onderdompelen in een ogenschijnlijk rustig voortkabbelend verhaal maar ook de diepere lagen daaronder graag wil ontdekken, heeft met deze kroniek het juiste boek in handen.
Winactie
Net toen we dachten dat de leesclub op zijn laatste benen liep, kwam er een verrassend bericht. Van uitgeverij Atlas Contact mochten we maar liefst tien papieren exemplaren van Lichte jaren verloten. Op 6 juni deelden we dit heuglijke bericht in de leesclub, waarna tientallen enthousiastelingen lieten weten dat we hen zeer blij zouden maken met een ‘echt’ boek. Vandaag uiterlijk 17 uur zal Guy de tien winnaars bekendmaken. Hou de laptop/tablet/phone dus in de gaten!
Bedankt iedereen voor de tomeloze inzet, wij zien jullie graag weer in oktober 2017, wanneer we Aftellen, het tweede boek in de Cazalets-kronieken, gaan lezen. Tot dan!
Verslag door Greet Braem - leesclubcoördinator
