Leesclub

Onder een hemel van sproeten

Vraag 5. Rammen, beuken met taal

op 24 november 2017 door Onder een hemel van sproeten

Vraag 5.a. Wat kun je zeggen over de schrijfstijl van Alex Boogers? Wat valt je op? Spreekt het je aan?

Vraag 5.b. Diepgravertje (facultatief) De jazz speelt steeds een rol in het boek. In jazz speelt ritme, improvisatie, het niet afmaken van zinnen, dynamiek en rust een rol. Zie je dat ook terug in de manier waarop Alex Boogers in dit boek met taal omgaat?

(Beeld ontleend aan het VPRO-programma 24 uur met Alex Boogers, 7 februari 2016).

Klik hier voor een trailer van het programma.

Reacties op: Vraag 5. Rammen, beuken met taal

252826

25 november 2017

2017-11-25T12:18:40+01:00

Hullemans

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG_0142.PNG

https://www.hebban.nl/!/hullemans

239193

Dan gaan we de uitdaging maar aan om een keer de eerste te zijn. Wat vind ik van de stijl? Lastig om dat te omschrijven. Wat ik het belangrijkste vind is de leesbaarheid. Alex schrijft met vaart. Elke zin nodigt uit om een volgende te lezen. Hij schrijft op zo'n manier dat het geen moeite kost. Ook de speling met perspectief. Het is even zoeken, maar komt desondanks heel natuurlijk over. En dan de chronologie. In 3 zinnen 2 keer springen in de tijd. Knap en, wederom, niet storend of vermoeiend. Kortom hij schrijft 'literatuur' met de vaart van een 'thriller'. Je kan het verhaal lezen als een spannend boek, en de duiding daarna op je gemakje als je het uit hebt. Ik heb al een paar keer gerefereerd aan het schotschrift De lezer is niet dood. Daarin gaat Alex ook nogal te keer tegen de Grote Drie. Prachtig hoor die kritiekloze adoratie van de elite voor de, eigenlijk onuitstaanbare, schrijvers van naoorlogs Nederland. Waarom je boodschap niet meer leesbaar maken, zodat je de lezer door je stijl aan je bindt en je boodschap dan op zo'n manier meegeven dat de lezer na afloop het boek nog dagenlang in het hoofd naleest en de vele verbanden en onderliggende lagen blootlegt. Ikzelf ben nu, parallel aan onze reis door de wereld van Alex, het boek De tranen der acacia's aan het lezen. En dan merk je het enorme verschil. Ook Hermans wil van alles vertellen, 'geen mus valt van het dak, zonder betekenis'. Echter: ik kan niet zeggen, goh wat leest dat lekker weg. Het is werken. Wat bedoelt hij nou? Een, voor mij, onsamenhangende verhaal opbouw, ..... Kortom, benieuwd wat ik er uiteindelijk van vind, maar het is niet een 'heerlijk wegzakken met een boek, en je onderdompelen in een andere wereld'. Dus: Alex, strakke, zeer leesbevorderende stijl, met de nodige boodschappen. Versus een Hermans, waarschijnlijk super intelligent, maar 'leesplezier' is wat anders. Dan de jazz. Ik heb al aangeven dat de vele perspectief wisselingen (tijd, persoon) een zeer lezenswaardig ritme hebben, maar of dat jazz is??? Zo de aftrap is gegeven. Maar even wat zaterdag dingen gaan doen.

Reacties op: Vraag 5. Rammen, beuken met taal

Onder een hemel van sproeten

Meer informatie