Hoe kleuren de duimen van onze volgers? #4
Er verschijnen zoveel boeken dat we ze niet allemaal de aandacht kunnen geven die ze verdienen. Op de hulpvraag aan onze volgers begin dit jaar werd zo enthousiast gereageerd dat wij het aandurfden in april nogmaals een lijst te publiceren met titels die we graag besproken wilden zien. In deze blog de eerste tien duimpjes, aankomende vrijdag de tweede en laatste blog van deze lichting. Gezien de snelheid waarmee onze mailbox ook deze keer volstroomde zullen jullie vaker de mogelijkheid krijgen om duimpjes uit te delen.
Vandaag de eerste tien meningen op geheel willekeurige volgorde.
Korte inhoud: De Hoornse rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra worden geconfronteerd met een aantal zaken die buiten hun jurisdictie vallen. Dat begint met de vondst in een bos in Friesland van lichaamsdelen die daar al jaren blijken te liggen. Als in Amersfoort de vrouw en de dochter van een vriend van Luca’s broer Gianni verdwijnen en enig spoor ontbreekt, vraagt hij Luca om hulp. Sanne wil het verleden achter zich laten. Ze wordt, net als collega Luca en paragnost Will de Jager, onaangenaam verrast als de tentakels van dat verleden zich uitstrekken naar het heden.
Mening: We leren Sanne nog beter kennen en ook begrijpen. Ze heeft ook ergens na alle gebeurtenissen van het vorig deel rust gevonden. Net als in de vorige delen is hier de spanning ook goed opgebouwd. Je zit van het begin tot het einde op het puntje van je stoel. De vt-reeks blijft een van mijn favoriete. Dit is meer dan zeker een groene duim.
Korte inhoud: In het appartementengebouw van Esther de Laurenti vindt een gruwelijke moord plaats op een van haar onderverhuurders. Wat heeft dit met haar ongepubliceerde manuscript te maken en is er meer gevaar? Kunnen rechercheurs Jeppe Korner en Anette Werner haar beschermen?
Mening: De schrijfstijl is vlot en soepel waardoor ik het boek gauw verslonden had. Ik vond echter niet alle gebeurtenissen even logisch of verklaarbaar binnen het verhaal. Wat betreft de karakters en hun beweegredenen is het niet helemaal goed onderbouwd en mis ik diepgang. Het plot en het einde werden voor mijn gevoel afgeraffeld en waren wat kort door de bocht. Er bleven wat losse eindjes bestaan en de spanningsboog was vrij laag, niet het bloedstollende verhaal dat ik van te voren gehoopt had. Wel vond ik het een vermakelijk debuut waarin de titel verklaard wordt. Ik ben benieuwd naar wat de schrijfster nog meer in haar mars heeft. Ik ken dit boek een oranje duim toe (niet spectaculair maar ook zeker niet slecht, zeker niet voor een debuut) en drie van de vijf sterren.
Korte inhoud: Claire Wright woont in New York in een te duur appartement. Zij is actrice, maar in plaats van te schitteren op de planken kan zij amper het hoofd boven water houden. De enige klus die zij heeft is het werken voor een detectivebureau, waarbij zij door vrouwen wordt ingehuurd om te kijken of hun echtgenoten hen trouw zijn. Dan wordt een van de opdrachtgeefsters dood aangetroffen, vermoord. De echtgenoot van deze vrouw wordt door de politie gezien als verdachte. Zij kunnen de zaak echter niet rond krijgen en vragen Claire hier een rol in te spelen, de man te verleiden en hem zo hopelijk een bekentenis te ontlokken.
Mening: Toen ik las waar het boek over zou gaan, liep ik er niet direct warm voor. Onterecht zo bleek. Het verhaal gaat direct krachtig van start met de vondst van het lichaam. Daarna neemt Delaney je mee terug in de tijd, om langzaam het mysterie te ontrafelen. Hierbij werd ik regelmatig op het verkeerde been gezet. Wie bespeelt wie en is iedereen wel echt hoe hij of zij zich aan de buitenwereld toont? Elke keer als ik het dacht te weten, gebeurde er weer iets in het boek, wat me weer aan het twijfelen bracht. Dit vond ik absoluut de kracht van dit verhaal. De schrijfstijl is even wennen aan het begin, het verhaal wordt beschreven vanuit het perspectief van Claire. Zij heeft de gewoonte bepaalde situaties het hoofd te bieden door deze te bekijken vanuit het perspectief van iemand die een toneelstuk bezoekt. Deze gedeelten zijn omschreven als een script voor een toneelstuk. Los van het feit dat ik dat even wennen vond, is de schrijfstijl zeer toegankelijk en leest vlot weg. Regelmatig haalt Delaney (delen van) gedichten aan van Baudelaire, een Franse dichter. Zijn gedichten spelen een belangrijke rol in het verhaal.
Joella van den Broek las De Cock en de zwarte weduwe van Appie Baantjer en Peter Römer
Korte inhoud: De Cock is op Zorgvlied voor de begrafenis van Cor Huidekooper, een vroegere collega. Iedereen, ook de verse weduwe, is verbaasd als er bij het afscheid een jonge vrouw naar voren stapt en als eerste een rode roos op de kist laat vallen. Niemand weet wie zij is. Tot ieders verbazing staat enkele dagen later in de krant te lezen dat Cor vermoord zou zijn. De Cock en Vledder gaan op bezoek bij de journalist die het artikel schreef, en ook sporen ze de jonge vrouw op. Het lijkt erop dat Cor in de jaren na zijn tijd bij de politie een dubbelleven heeft geleid.
Mening: Dit boek koos ik omdat ik graag eens een boek van Baantjer wilde lezen. De titel sprak mij enorm aan, een zwarte weduwe heeft altijd wat duisters. Het verhaal loopt lekker vlot en de schrijfstijl is makkelijk. Dat maakt dat het lekker doorleest, maar het is zeker niet saai te noemen. De boeken heb ik nooit eerder gelezen, maar de serie heb ik wel gezien en nu kon ik mij meteen een mooi beeld vormen van de setting en personages. Mee lopen met De Cock en Vledder door Amsterdam, het 'bakkie' koffie of iets sterkers in het café. Tijdens het verhaal word je mee gezogen in het speurwerk van De Cock. Je vraagt je af wie of wat de moordenaar is en wat er precies gaande is. Het onheilspellende gevoel van in de gaten gehouden te worden komt goed binnen. Uiteindelijk beland je op de laatste pagina's en komt het verhaal met een einde dat misschien voor speurneuzen onder ons voorspelbaar was, maar het maakt het verhaal goed af. Je kunt het boek met een gerust gevoel afsluiten omdat er geen vragen achterblijven. Ik ben nu zeker benieuwd naar meer van Baantjer.
Ideke las Het meisje dat nooit daglicht zag van Anne van Doorn
Korte inhoud: Najaar 1985 verdween de 16-jarige Chantal Donkelaar en ze is nooit meer teruggevonden. Ruim dertig jaar later komt er een nieuw feit boven tafel wat reden genoeg is om deze coldcase te openen.
Mening: Een erg kort verhaal. Je kunt het een shortthrill noemen, hoewel de spanning erg ver te zoeken was. Het was net of ik een verslag las van een misdaadverslaggever, een vertelling van opbouwende feiten en de ontknoping. Ik had andere verwachtingen, wat een deceptie. Nog nooit iets gelezen van deze auteur. Het is wel met een vlotte pen geschreven. Als lezer, woonachtig in deze omgeving, was ik geneigd om de omgeving van de beschrijvingen op te zoeken. Dit leverde een aantal herkenningspunten op. Leuk om tussendoor te lezen en om je challenge omhoog te krikken door een dun boekje, maar meer is het ook niet. Omdat het verhaal wel goed is uitgewerkt, krijgt het van mij een oranje duim en een waardering van drie sterren.
Korte inhoud: Een sluwe moordenaar heeft de touwtjes stevig in handen en laat Quantico op zijn grondvesten schudden. Onder leiding van Sayer Altair onderzoekt de FBI een reeks verschrikkelijke moorden op een plaats delict waar de dader verrassingen voor het onderzoeksteam heeft aangebracht.
Mening: Gekooid is een vlot geschreven verhaal in een aangename schrijfstijl waarin serieuze zaken, actie, humor en mythen samenkomen. De personages zitten goed in elkaar en hebben een helder uitgewerkt karakter waar je als lezer goed een beeld bij kunt vormen. De relaties tussen personages onderling zijn ook goed omschreven. De combinatie van de acties die de dader uitzet en de gevolgen die dit heeft zijn sterk geschreven. De ontwikkeling is echter naar het eind toe door de auteur overdreven. Veel verdachtmakingen en wendingen maken het op den duur ongeloofwaardig waardoor het eind toch teleurstelt. De goede opbouw en korte hoofdstukken zijn met een geloofwaardig tijdsbestek aangenaam. Verder is Gekooid sluw en misleidend, waardoor het je gedachten vasthoudt. Door de laatste plotwending verspeelt Gekooid echter wel een ster waardoor ik op drie sterren en een oranje duim uitkom.
Korte inhoud: Jack Reacher geniet van de laatste zomerzon en wil voor de winter naar het zuiden gaan. Zijn tocht komt langs Laconia waar zijn vader gewoond zou hebben. Hij wil daar meer over weten en begint een zoektocht naar zijn vader. Zijn vader zou Stan Reachter heten en woonde in Ryantown, een gehucht van Laconia. Door zijn hulpvaardigheid komt hij in de problemen en komt het zelfs zo ver dat de politie hem uit de stad wil. Hij moet nu verblijven in een motel waar toch rare zaken gebeuren. In dat motel zijn twee Canadezen die daar gevangen gehouden worden en gebruikt worden voor een spel. Jack komt hier ook ter hulp en lost de zaak op. Dan keert hij terug naar Laconia waar hij dan eindelijk verneemt hoe de vork aan de steel zit betreffende zijn vader.
Mening: Is dit boek een thriller? Neen. Jack gaat op zoek naar het verleden van zijn vader. Veel geheimen in de familie zijn er echter niet en men moet tot het einde van het boek wachten om dat te weten. Een tweede verhaallijn over Canadezen blijkt overbodig. Jack zou men in dit boek kunnen vergelijken met Zorro. Door zijn hulpvaardigheid komt hij in de problemen. Ook bij zijn bezoek aan Ryantown met een priester, die men daar niet graag ziet, komt hij in aanvaring met een appelboer. Het verhaal is mooi verteld en leest vlot. Men krijgt ook een mooie beschrijving van de samenleving en de natuur. De spanning is mooi opgebouwd, zeker bij de verhaallijn bij de Canadezen. Vanaf het begin voelt men dat er iets niet juist is. Daarentegen is het zoeken naar het verleden van de vader minder spannend. We krijgen wel de moeilijke administratieve hindernissen die zich bij zijn zoektocht kunnen voordoen, maar dat is het dan. Zeker niet de best Jack Reacher en daarom een oranje duimpje.
Korte inhoud: Op het moment dat Anne de envelop in een brievenbus laat vallen, weet ze dat ze nooit meer terug kan. Haar werk als chocolatier, haar echtgenoot Benny en haar vriendschap met Daan, alles moet ze achterlaten. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ze vertrekt naar het Italiaanse eiland Sicilië in de hoop dat ze daar nooit gevonden wordt.
Mening: Na eerder Chateau de Provence, de eerste 'Ik vertrek-thriller' van Marelle Boersma gelezen te hebben, begon ik nieuwsgierig aan Ciao Sicilia, het op zichzelf staande volgende deel. Vanaf de allereerste zin zat ik in het verhaal en bleef geboeid tot de laatste bladzijde. Een uiterst toegankelijke schrijfstijl en korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je door blijft lezen. Goed gedoseerd wordt telkens wat losgelaten over het hoe en waarom van het vertrek van Anne uit Wageningen, het verleden. Daarnaast ontwikkelt zich, heel gelijkmatig, het heden, beeldend en vol vaart geschreven. Op Sicilië, waar je al lezend als het ware de warmte van de lentezon voelt en de chocolade bijna kunt proeven, komen uiteindelijk alle verhaallijnen samen en worden ze vakkundig en zonder losse eindjes afgerond. Knap gedaan! Als Marelle Boersma vertrekt naar haar volgende bestemming reis ik zeker weten mee! Een groene duim en 4 sterren voor deze degelijke thriller.
Korte inhoud: Drie zelfmoorden op dezelfde plaats op dezelfde manier, dat vraagt om onderzoek. Isabel Dieudonné was vroeger zelf rechercheur, maar nu is ze lijkenverzorgster. Ze adviseert de politie nog wel en deze keer brengt ze zelf de zaak van de zelfmoorden aan.
Mening: Dit is het derde boek met Isabel Dieudonné. Het boek bevat erg veel korte hoofdstukken over toen en nu, toen verteld vanuit het standpunt van de drie jongeren die zelfmoord hebben gepleegd en nu vanuit het standpunt van Isabel. Korte hoofdstukken drijven de spanning op, omdat je veel kleine cliffhangers hebt. Dit wordt echter teniet gedaan door het irritante hoofdpersonage Isabel en omdat bijna iedereen in dit boek een rugzak met problemen draagt, te veel problemen en te veel toeval in een boek samengebald. Omdat ik me zo ergerde aan Isabel heb ik niet van dit boek kunnen genieten. Een hoofdpersonage hoeft niet altijd sympathiek te zijn, maar dan moeten er andere kwaliteiten tegenover staan en die zag ik niet in haar. Toch geef ik toch een oranje duim. De andere delen van deze reeks laat ik aan mij voorbij gaan.
Korte inhoud: Harriet - Hal - Westaway is een jonge vrouw die alleen op de wereld staat en de eindjes moeilijk aan elkaar kan knopen. Als ze op een dag een brief van een notaris krijgt dat ze erfgename is van een aanzienlijke erfenis, hoeft ze niet lang te twijfelen om daar aanspraak op te maken. Hoewel ze weet dat ze er geen recht op heeft, omdat ze niet degene is die men denkt die ze is.
Mening: Het boek begint zo clichématig dat ik bijna twijfel of ik het niet al eens heb gelezen, maar nee, het stamt echt uit 2018. Gelukkig wordt het verhaal met genoeg vaart geschreven, zodat ik al snel een eind verder ben en het me dan toch in zijn greep krijgt. Tussendoor staan een aantal dagboekfragmenten om de spanning op te voeren; het is niet gelijk duidelijk wie dat heeft geschreven en daardoor werkt dat goed. Heel verrassend is het allemaal niet, maar toch wil ik steeds verder lezen om te weten te komen hoe het verder loopt. Zal het Hal lukken om de erfenis in de wacht te slepen en zich zo de woekeraars van het lijf te houden? Al voel je op een gegeven moment de ontknoping aankomen, ze stelt niet teleur. Voor de liefhebbers van In een donker donker bos. Duim omhoog.
Dit waren de eerste tien duimpjes. Zitten er boeken tussen die je gelezen hebt? Ben je het eens met wat er staat of heb je een andere mening? Welk boek wil je nu absoluut gaan lezen? Laat het hieronder weten. Overmorgen volgen er nog negen duimpjes.
Bedankt Lizzie, Elsa Bakker, Ellen, Joella van den Broek, Ideke, Sander, Hugo van der Wildt, VM van Erp, Veravb en Wil voor jullie input.
Wil je de drie blogs uit de eerste lichting nog een keer lezen, dan kan dat uiteraard. De zevenentwintig duimpjes van maart vind je hier: #1, #2 en #3.
Groetjes,
Silvia, namens de Thriller Club
