"Dames, er komt een nieuwe Charlotte de Monchy aan. Die wil ik lezen!" Na het vernemen dat Eens gegeven in januari zou verschijnen, waren we allemaal om. Wij wilden, nee, moesten de nieuwe De Monchy lezen. Onze verwachtingen? Veel lachen, genieten van een romantisch verhaal en gewoon even meegenomen worden in de hilarische situaties en dialogen die De Monchy weet te creëren.

- Door Diana -

Charlotte de Monchy
Vrolijke covers, dat is wat wij zien wanneer we naar de verschenen boeken van Charlotte de Monchy kijken. Haar debuut, Zes maanden zonder, uitgevoerd in roze tinten en het opvolgende boek Enkeltje Ierland waar vooral geel de boventoon voert. Het is niet gek dat deze vrolijke dame in het zonnige Bali woont, tenminste niet als je naar de zomerse covers kijkt. Deze Nederlandse auteur is momenteel 39 en studeerde communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar leven op Bali schrijft ze zonnige en grappige feelgoodromans. Eens gegeven is haar derde roman.

Eens gegeven
In Felines leven is er ruimte voor verbetering: ze woont antikraak in een krakkemikkig voormalig hotel, samen met een bonte verzameling huisgenoten op wie ze zeer gesteld is maar die geen van allen geld hebben om iets aan hun huisvesting te verbeteren. Op papier heeft Feline een droombaan: kunsttaxateur bij de Amsterdamsche Veiling. Helaas geeft haar baas alle interessante klussen aan zijn zoon en laat hij de stomme karweitjes aan Feline over.

Als Feline een keer iets voor haar baas moet ophalen, eindigt dat uitstapje geheel onverwachts in een wilde nacht met de knappe Teun, die werkt als bankier in de Londense City. Het kitscherige schilderijtje dat hij haar ten afscheid voor de grap cadeau geeft, blijkt een tweede, veel waardevoller schilderij te verbergen: een onontdekte Breitner, iets wat Teun duidelijk niet wist. Als ze het verkoopt, kan Feline het geld héél goed gebruiken om het huis op te knappen. En ze ziet Teun toch nooit meer, dat weet ze zeker. Tot een Engelse zakenbank de Amsterdamsche Veiling inhuurt om voor zijn nieuw te openen Nederlandse vestiging een kunstcollectie samen te stellen. En de bankier die het project leidt, wil alleen werken met Feline…

Cover
Kijkend naar de cover krijg je meteen zin in de zomer. "De cover is heerlijk, het geeft zo’n vrolijk zomers gevoel met die kleurtjes, de bloemetjes en blote benen! Daar word ik echt heel erg blij van. Het is dan ook wel heel grappig om het verhaal in de winter binnen te stappen met sneeuw en ijzel en dat niet eens raar te vinden." Ook Sanne vindt de zomerse cover niet storend in de winter: “De vrolijke kleuren, speelse voeten al bungelend op een tak en het prachtige landhuis slurpen je het boek in. Het doet je even vergeten dat we pas begin januari leven en niet al in de zomer, hoewel ik daar nu wel heel veel zin in krijg.”

Schrijfstijl
“Met dezelfde vaart als ik gewend was van haar eerdere boeken, neemt De Monchy me ook nu weer bij de hand en zoef ik door het decor heen. De landerijen, wanneer Feline een boek moet ophalen voor haar baas, komen net zo levendig op me over als de stadse sfeer van Amsterdam”, zegt Sanne nadat ze begonnen is. Lore vraagt zich wel meteen iets af na het lezen van het eerste hoofdstuk: “Welk meisje gaat er na 5 minuten op in om te blijven slapen bij een onbekende man?” Marleen vroeg zich iets anders af: “Het is een tijdje geleden dat ik Charlottes eerste boeken heb gelezen, maar ik kan me niet herinneren dat ik de schrijfstijl zo simpel en ergens een beetje amateuristisch vond. Ik ergerde me er niet aan tijdens het lezen, maar het viel op.” Dat het verhaal snel en fijn wegleest, vinden alle lezeressen.

Humor
Een van de eerste dingen die Nathalie noemt is de humor: “De humor zit in de grappige discussies die goed uitgewerkt zijn.” En de humor wordt door alle WeLoveFeelgood ambassadeurs onderstreept. Lore: “De humor gaat verder in het hele boek. Hierdoor lees je het boek met een constante glimlach en soms zelfs bescheiden lachbuien.” En ook Sanne heeft wat momentjes lachend doorgebracht: “Regelmatig zit ik niet alleen gniffelend, maar zelfs hardop lachend op de bank. Charlotte de Monchy is echt een kei in het neerzetten van zowel de omgeving als de personages.”

Verrassend anders
“In andere boeken zie je vaak dat het vrouwelijk karakter heel onaardig is naar de man waar ze eigenlijk als een blok voor valt, maar tussen Feline en Teun is het gezellig, terwijl er een enorme aantrekkingskracht is, maken ze het samen vooral leuk.” Marieke is niet de enige die deze verrassende wending opgevallen is. Sanne trekt het zelfs breder dan de boeken van De Monchy: “De relatie tussen Teun en Feline is anders dan in de meeste feelgoodboeken. Daar waar er eerst lange tijd om elkaar heen wordt gedraaid en beide personen vaak lang doen alsof ze elkaar echt niet leuk vinden, is het juist bijzonder en verfrissend dat Teun en Feline al in het eerste hoofdstuk overduidelijk voor elkaar vallen. Hoewel ze elkaar even uit het oog verliezen, is het daarna heel gezellig en vertrouwd. Zoals het is tussen maatjes.” Janneke merkt hetzelfde op als Marieke. Een verrassing voor hen beiden.

Zouden wij het geld aangenomen hebben?

Als ik in de schoenen stond van Feline, had ik hetzelfde gedaan. Het was een cadeau en ze had dus het recht om er mee te doen wat ze wilde en ze gebruikte het voor een goed doel. Maar ik was wel sneller geweest met het opbiechten ervan. – Marieke

Ik zou het geld hebben aangenomen, maar gelijk hebben verteld als ik de gever tegen zou komen. – Marleen

Ik snap dat ze het geld heeft gehouden en het gebruikt voor het hotel/ Ze dacht natuurlijk dat ze hem nooit meer zou zien, zou het alleen wel sneller hebben opgebiecht toen ze hem beter leerde kennen. – Renate

Ik weet het niet, ik weet het niet. Ik denk dat ik het geld ook zou gebruiken. Maar dat opbiechten als ik hem weer tegen zou komen. Moeilijk, moeilijk. – Nathalie

In haar geval absoluut wel, ze gebruikt het om het hotel te renoveren en zo ook andere, oudere, mensen te helpen. Als ik er niet zo'n goed doel voor had zou ik het niet goed weten. Ik denk dat ik wel moeite zou doen om hem te vinden, misschien kunnen we het delen? – Lore

Je zult me een heilig boontje vinden, maar ik denk niet dat ik het in mijn eigen zak had gestoken, ook al heeft Feline het zeer goed gebruikt. Het was niet moeilijk geweest om de verkoper van het boek te vinden en zo ook de eigenaar van het schilderij en ook voor het opknappen van hun huis waren vast andere oplossingen gevonden. Zelf had ik het ook fijn gevonden als het werd teruggebracht. Ik had het eerlijk opgebiecht en gehoopt op nog zo'n heerlijke nacht als vindersloon. – Sanne

Het geld aannemen wat Feline heeft gedaan, zou ik minder problemen mee hebben. Het schilderij was tenslotte een cadeau. Maar doen alsof ik op wereldreis ben zou ik moeilijker vinden. Misschien omdat ik niet zo goed kan liegen haha. Het zou dus waarschijnlijk ook niet zo lang geduurd hebben voor ik het had opgebiecht. – Janneke

Ik zou het gehouden hebben. Heel eerlijk. Maar ik zou het niet voor mezelf gehouden hebben. Het sociale trekt me in Feline. Ik zou het dus ook aan iets of iemand besteed hebben om wie ik geef. En ik zou net als Lore me bedenken of ik het niet samen met de gever zou kunnen delen. Weekje Parijs of zo lijkt me dan wel het minste wat ik kan doen. - Diana