Deze 37 boeken bespraken we deze week #49

Op historisch vlak blijkt Manhattan Beach een lichtend voorbeeld. Egan heeft sinds 2003 uitgebreide research gedaan naar de tijd en de onderwerpen die ze beschrijft en dat betaalt zich uit. De manier waarop ze de geschiedenis tot leven weet te brengen is verbluffend. Tot in de kleinste details schetst ze een beeld van hoe New Yorkse locaties, mensen, zaken en gewoontes in de jaren ’30 en ‘40 moeten zijn geweest. En dat zonder ellenlange beschrijvingen of andere vervelende uitwijdingen.
- Anne-Claire Verham over Manhattan Beach

Er wordt niet overdreven gedweept met emoties of gewenste dieetwijzigingen bij de lezer. Dat is ongetwijfeld een weloverwogen keuze geweest. Het past bij het koeienrusthuis, waar er op een gemiddelde dag ook weinig boeiends gebeurt. Men wisselt eens van wei, schuurt tegen de automatische borstel aan, liefkoost een bevriende koe en herkauwt de dag door. En toch is er die impact. Juist omdat het zo bescheiden is genoteerd en in beeld gebracht.
- Debbie van der Zande over Het koeienparadijs

Het boek wordt gedragen door Treurs enorme talent voor sfeerschepping. Ze beschrijft gedetailleerd de omgeving en de innerlijke belevingswereld van de personages. De kracht in die beschrijvingen schuilt in het concreet benoemen van hoe de dingen zijn. Treur vermijdt breedsprakigheid en vergezochte gedachtenspinsels. 
- Sigried Lievens over Hoor nu mijn stem

Interessant, boeiend, af en toe beangstigend en soms aangrijpend zijn de dagboekfragmenten die dertig jaar eerder door een rechter opgetekend zijn. Hieruit valt af te leiden wat een uitspraak van een rechter met alle betrokkenen kan doen en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Dittrich lijkt daarin de rechterlijke macht, in ieder geval die van toen, enigszins te bekritiseren en zelfs een beetje te veroordelen. De fragmenten zijn overigens onmisbaar voor het verhaal.
- Kees van Duyn over Halszaak

Een halve eeuw Paul Krüzen in net geen 300 bladzijden vervat, dat is De Heilige Rita, een boeiende, rijkgevulde roman, een beetje grappig soms, een beetje tragisch op andere momenten. Een beetje toekomstkijken, een beetje terugkijken. Een beetje hoopvol, een beetje nostalgisch. Je moet al heel erg met je kop in het zand geleefd hebben als je in dit boek niet iets terugvindt dat je herkent en dat je aanspreekt.
- Marvin Olbrechts over De Heilige Rita

Reddende engel is een boek dat met veel humor en vaart geschreven is. Door de twee verhaallijnen en de vorm van de gothic novel is het boek zeer onderhoudend geworden. De gesloten sfeer in zowel het dorp als in het ontwrichte gezin in Oldenhage zorgen voor een beklemmende sfeer, waardoor de lezer huiverend en hunkerend doorleest, nieuwsgierig naar het lot van de bewoners van de afgelegen boerderij en naar wie uiteindelijk de reddende engel zal blijken te zijn.
- Helena van Dijk over Reddende engel

Het onderwerp van dit verhaal is herkenbaar voor veel kinderen en helaas zelfs voor veel volwassen. Juist daardoor is de boodschap van dit boek ontzettend mooi. Het verhaal heeft geen enkele dubbele bodem; de situatie, de twijfels, de schaamte van Roza, alles wordt benoemd. Kinderen kunnen zich hierdoor gemakkelijk identificeren met Roza en haar gevoelens. Ook de moraal van het verhaal staat letterlijk in de tekst: ‘Want dingen mislukken. Dat hoort bij het leven. Maar fout gaat het pas als je op hebt gegeven.’
- Anouk van Bruggen over Roza Rozeur, ingenieur

In Zuivering komt dit keer niet de aap uit de mouw, wel onze Engelse haan uit het boek. Gideon heeft eigenlijk maar één echte vriend: Hannibal, de gevleugelde die louter toevallig bij hem is terechtgekomen. Ook deze vriendschap is geen lang leven beschoren… Een explosieve roman, temperamentvol neergeschreven door een woordkunstenaar. Handig maakt hij gebruik van metaforen en – als het nodig is – bijtende en snoeiharde taal. Kukeleku als strijdkreet tegen terreur!
- Guy Doms over Zuivering