Verbeeldingswerelden: draken, bergbouwers en verzengende hitte
pagina 2 van 3
De wereld van Olivier Sted
Hoofdstad Metis Bidenk ligt op een uitgestrekte vlakte. Ondanks het droge klimaat is de natuur er weelderig en groeien er verschillende soorten heide, grassen en zijn er bosschages met manshoge struiken. Het landschap biedt een thuis aan vele diersoorten en vanuit de klokkentoren van de universiteit heb je een wijds uitzicht over de omgeving.
Zei ik nu toren?
Dat klopt niet.
Vlakte
De universiteit van Metis Bidenk heeft geen klokkentoren. De hele planeet waar de stad op ligt is namelijk vlak. Ontzettend vlak. Nergens in het landschap zal je ook maar zoiets als een heuvel of een duin tegenkomen. Zelfs daar waar het land overgaat in de zee, gebeurt dit onder een zeer flauwe helling. Hierdoor zijn de getijdeverschillen zo groot, dat de vissers van Halta-Bad genoodzaakt zijn 's ochtends altijd stipt op tijd de zee op te trekken, want elke minuut later betekent dat ze de sloepen een flink eind verder naar de branding moeten sleuren. Ook de begroeiing op de vlaktes heeft zich solidair verklaard met dit gebrek aan reliëf en geen enkele struik waar dan ook op de planeet steekt boven de bebouwing uit.
De bewoners van Metis Bidenk zijn nooit in aanraking gekomen met iets dat ook maar een klein eindje boven de dakopstanden van hun huizen uit komt. Ze zijn daardoor nooit op het idee gekomen om bijvoorbeeld verdiepingen op hun huizen te bouwen of zelfs maar op een dak te klimmen.
Opwaartse ontwikkeling
Maar dit alles verandert als door een misverstand een grote krater in het landschap wordt geblazen en de planeet zijn eerste ringvormige heuvel krijgt. Het is dan alsof er een sluisdeur is opengezet.
In plaats van dat de bewoners van de Natie terugschrikken en het wereldvreemde concept met argwaan en voorzichtigheid benaderen, wordt het besef dat je niet alleen met het landschap, maar ook met gebouwen en vele andere dingen de hoogte in kunt met open armen ontvangen. Een tijd van experimenteren begint en, zoals dat gaat met elke grote stap voorwaarts, leidt dit regelmatig tot problemen.
De onhandige pogingen om vanaf de daken van het uitzicht te genieten veroorzaken valpartijen en als enkele bewoners van Metis Bidenk op het idee komen om een extra passagierslaag op de stadsbussen te bouwen en een andere groep de gelijkvloerse kruisingen voorziet van viaducten, blijken opeens enkele wijken niet meer met de bus bereikbaar te zijn.
Bergen bouwen
Het volk dat de grootste stappen in deze opwaartse ontwikkeling maakt zijn de Albino's. Deze bevolkingsgroep van mijnbouwers, die het buizenpostsysteem van de Natie onderhoudt, vindt een methode uit waardoor ze nu ook de bovengrond naar hun hand kunnen zetten. Maar als het hen lukt de eerste heuse bergketen in het landschap te creëren, hebben de bewoners van de Natie daar toch wel hun bedenkingen bij. Zeker als het grondmechanisme dat de Albino's in gang zetten steeds heviger wordende aardbevingen tot gevolg heeft.
De Bergbouwers van Metis Bidenk is op 30 maart uitgekomen.
Lees verder over de wereld van de jiten.
