Wat een emoties!
Het voelde de maanden daarna als een zenuwspiraal. Dat behendigheidsspel waarbij je met een ringetje om een metalen draad van A naar B moet komen zonder het te raken. Als je de draad per ongeluk raakt, brandt er een lampje of rinkelt er een belletje en moet je weer opnieuw beginnen. Blijven we gezond? Blijft ons personeel gezond? Hoe gaan we al die grote aantallen klanten verwerken? Mogen we open blijven? En heel lang ging het goed, heel goed zelfs. We waren er bijna.
Na een bizarre maandag 14 december, die ik qua drukte, stress en onzekerheid nooit meer hoop mee te maken, waren we opeens af en moesten we op 15 december opnieuw beginnen. Na een paar klotedagen was het toch wel weer leuk. Net als onze collega-boekhandels zijn we per direct als verzendboekhandel doorgegaan. Tot Kerst gingen de bestellingen via de webshops, mail, telefoon en WhatsApp dag en nacht door. Met keihard werken en hulp van vele vrijwilligers was elke dag weer een heuse (logistieke) uitdaging. Op kerstavond besefte ik me dat 'winkeltje spelen' toch het allerleukste is, dat ik het erg gemist had én dat onze klanten ook het liefst naar een fysieke winkel gaan.
'Op kerstavond besefte ik me dat "winkeltje spelen" toch het allerleukste is, dat ik het erg gemist had én dat onze klanten ook het liefst naar een fysieke winkel gaan.'
Begin januari merkte ik aan mezelf dat er op een werkdag in de 'lockdownboekhandel' erg veel verschillende emoties voorbij kwamen en schreef ik dit:
Trots: Op de zorgkanjers en op ons team.
Bezorgdheid: Over het virus, over de winkel, over het winkelcentrum, over de retail in het algemeen.
Verwarring: Over de zeer onlogische regels. Waarom mag ik wel een postzegel verkopen, maar niet die gewilde agenda of dat ene boek op de toonbank waar de klant 5 centimeter vanaf staat (bij het afrekenen van de postzegels)? Ik moet klanten naar huis sturen en thuis aangekomen moeten ze dit boek bestellen waarna we het (met liefde!) komen bezorgen. Dit valt niet uit te leggen. En zeker niet tien keer per dag. En zéker niet aan een 80-plusser.
Vrees: Cijfers lopen op. Terwijl wij, met vele andere ondernemers, een zeer groot (financieel) offer doen. En bij slechte cijfers zullen we onze winkel langer gesloten moeten houden, met alle gevolgen van dien.
Tevredenheid: Het kan veel slechter.
Hunkering: Naar het voorjaar. Mensen in de winkel, mensen op terrassen. Lekker winkeltje spelen.
Vreugde: De vele bestellingen die via de webshops, mail, telefoon, Whatsapp en postduif binnenkomen, het is soms niet bij te werken. En dan ook nog alle lieve berichtjes, mailtjes en woorden. Dat is gaaf.
Bewondering: Allereerst voor de zorg, maar natuurlijk ook voor de horeca en evenementenbranche, die al veel langer de klappen moeten opvangen.
Rust: Wat is dat? Thuis willen ze ook nog wat aandacht, en ik kan mijn verhaal weer kwijt. Moe maar voldaan. Gelukkig slaap ik goed!
Waardering: Dit krijgen we elke dag weer van onze klanten. En dat voelt goed!
Triomf: Het virus wordt echt teruggedrongen. De nabije toekomst zie ik positief in. Er zijn nog heel veel plannen, de zon gaat snel weer schijnen! De positieve emoties overstegen ruimschoots de negatieve emoties, gelukkig maar!
Nu is het half april. Als je mij in januari had verteld dat we nu nog steeds niet volledig open zouden zijn, had ik dat niet geloofd. Maar toch ben ik positief over de toekomst. Eigenlijk nog positiever dan in januari. Ik ben nog steeds trots op de mensen in de zorg en op het team. De bezorgdheid over het virus is er nog steeds, maar wel minder. Onze winkel gaat het redden, we gaan in september zelfs met 50% uitbreiden. Ook met het winkelcentrum gaat het goed. Diverse collega’s investeren in hun bedrijven en de buitenruimte wordt momenteel grondig aangepakt door de gemeente. De coronaregels in de winkels zijn nog steeds niet logisch, maar ik heb me erbij neergelegd en bekijk iedere dag weer opnieuw wat er wél mogelijk is. Het gaat nog steeds niet goed met de coronacijfers, ook de vaccinatie gaat niet zoals het moet gaan.
Maar na tegenvallers zijn er gelukkig ook meevallers. Laten we beginnen met het mooie weer dat in aantocht is. De hunkering naar het voorjaar is er dus nog steeds. Ik verwacht dat we de tweede helft van mei weer langzaam teruggaan naar de situatie van voor 14 december. Heel Nederland viert vakantie in eigen land en net als vorig jaar wordt er veel gelezen. Rust heb ik nauwelijks. NOMNOM Design heeft een geweldige nieuwe zaak voor ons ontworpen, die eind september open moet. Hier gaan de komende maanden veel uren inzitten, maar het zorgt voor onwijs veel positieve energie.
'Natuurlijk ben ik soms ook minder positief, als ik bijvoorbeeld de Nu.nl-app open en er wéér een vaccinatiestop is. Maar lachen is leuker én heel gezond.'
Ik kijk dan ook vooral vooruit. We krijgen een mooie zomer, met een Boekenweek en veel uitgestelde toptitels. We krijgen een mooi najaar met de Kinderboekenweek en de feestdagen in de nieuwe winkel. Natuurlijk ben ik soms ook minder positief, als ik bijvoorbeeld de Nu.nl-app open en er wéér een vaccinatiestop is. Maar lachen is leuker én heel gezond.
Joris Koek
Wil je helpen? Bestel je boeken bij Boekhandel Veenerick (of je eigen lokale boekhandel) of reserveer via de website een tijdslot voor een bezoek aan de Boekhandel Veenerick.
