Ouders heb je voor de rest van je leven! De subtitel van dit boek. Het is een aaneenschakeling van waargebeurde verhalen over het leven van eerst nog een jochie die op zijn manier ‘omgaat’ met de alcohol verslaving van zijn ouders. Doordat hij veel op straat zwerft in Amsterdam is hij eerder ‘volwassen’ dan een gemiddeld kind in normale leefomstandigheden. Het alcoholmisbruik van zijn ouders keert echter steeds weer terug in zijn leven. Zelfs tot op latere leeftijd.
Het ‘jochie’, nu 61 jaar, kijkt terug op zijn leven en ontdekt dat hij nooit echt van zijn ouders zal loskomen, zelfs niet nu ze al jaren overleden zijn. Nog altijd verhaalt hij, soms samen met zijn broers, de ervaringen en gebeurtenissen zoals zij zich hebben voorgedaan. Daarbij heeft een ieder zijn stil verdriet, zijn stiekeme tranen, zijn schaamte, maar is vooral de lach vaak de relativerende factor. Tijd om de schaamte voorbij te gaan en de verhalen aan het papier toe te vertrouwen.
Het ‘jochie’, nu 61 jaar, kijkt terug op zijn leven en ontdekt dat hij nooit echt van zijn ouders zal loskomen, zelfs niet nu ze al jaren overleden zijn. Nog altijd verhaalt hij, soms samen met zijn broers, de ervaringen en gebeurtenissen zoals zij zich hebben voorgedaan. Daarbij heeft een ieder zijn stil verdriet, zijn stiekeme tranen, zijn schaamte, maar is vooral de lach vaak de relativerende factor. Tijd om de schaamte voorbij te gaan en de verhalen aan het papier toe te vertrouwen.
