Hubert Pijls (1819-1903) was 33 jaren burgemeester van Maastricht, 48 jaren gemeenteraadslid en vele jaren wethouder. Hij was tevens lid van de Eerste en Tweede Kamer en van de Provinciale Staten. In de bestaande literatuur wordt Pijls opgevoerd als de grote tegenpool én tegenstander van grootindustrieel Petrus Regout. Dat is echter te kort door de bocht. Pijls was een doortastende, keiharde werker die zijn dossiers kende, maar die door zijn autoritaire optreden ook weerstand opriep. Onder Pijls burgemeesterschap ontwikkelde Maastricht zich van een beknelde vesting tot een qua verkeersinfrastructuur, industrie en huisvesting moderne stad. Als klassiek-liberaal bestuurder had Pijls – niet als privé-persoon – weinig oog voor de minderbedeelden. Bestrijding van armoede was vooral een kerkelijke en particuliere aangelegenheid. Na zijn eerste ambtstermijn voorkwamen zijn politieke tegenstanders een herbenoeming. Zes jaren later moesten zij erkennen, dat niemand beter was als burgemeester dan Pijls. Hij bekleedde vervolgens het ambt, totdat het fysiek niet meer ging. Hij bleef zich inzetten voor Maastricht: Alles voor de stad!
