Frans De Wit (1931-2001) was één van de oudste en trouwste leden van onze vriendenkring Paracommando’s.
Als jong beroepsmilitair engageerde hij zich in 1951 in het Belgisch Korea bataljon. Hij vocht in de eerste lijnen in de fameuze en bloedige slag aan de Imjin tijdens de operatie Commando van 17-18 oktober, waarbij hij licht gekwetst werd.
Toen zijn vrouw Jeanneken mij na zijn overlijden toelating gaf om te beschikken over zijn Korea dossier, vond ik, naast zijn volgekrabbelde kleine notaboekjes, foto’s en souvenirs, het manuscript voor zijn Korea boek waaraan hij, voor zover zijn gezondheidstoestand dat toeliet, nog tot kort voor zijn dood werkte.
Het is een pakkend relaas over het zware, harde leven van een jonge frontsoldaat, zijn moed en zijn angsten, in een oorlog die wij al lang vergeten zijn maar die tot op de dag van vandaag en al meer dan vijftig jaar lang, een volk en een land op een gruwelijke manier uiteenrukt.
Als jong beroepsmilitair engageerde hij zich in 1951 in het Belgisch Korea bataljon. Hij vocht in de eerste lijnen in de fameuze en bloedige slag aan de Imjin tijdens de operatie Commando van 17-18 oktober, waarbij hij licht gekwetst werd.
Toen zijn vrouw Jeanneken mij na zijn overlijden toelating gaf om te beschikken over zijn Korea dossier, vond ik, naast zijn volgekrabbelde kleine notaboekjes, foto’s en souvenirs, het manuscript voor zijn Korea boek waaraan hij, voor zover zijn gezondheidstoestand dat toeliet, nog tot kort voor zijn dood werkte.
Het is een pakkend relaas over het zware, harde leven van een jonge frontsoldaat, zijn moed en zijn angsten, in een oorlog die wij al lang vergeten zijn maar die tot op de dag van vandaag en al meer dan vijftig jaar lang, een volk en een land op een gruwelijke manier uiteenrukt.
