Lezers,
Zuid-Korea het land, Pyeongchang het district, Gangneung de stad en Science Oval en Ice Arena de banen: zo ziet de trechter naar olympische schaatsmedailles er ongeveer uit. Van 10 tot en met 24 februari krijgt een op zich simpele activiteit, om het hardst rondjes schaatsen, vleugels waarmee zij opstijgt naar de heilige Olympus; krijgt zij vijf magische ringen omgeschoven die elke grote prestatie verbinden met de eeuwigheid. In deze Bislett staan verhalen van de Olympische Spelen die om het evenement zoemen als bijen rond de korf: ontroerend, dramatisch, verhalen van succes en falen, van verwachtingen, van desillusies.
Lisette van der Geest tekende het verhaal op van Thijsje Oenema, die in Gangneung had moeten winnen, maar er niet bij zal zijn. Erik Dijkstra ging naar Lieuwe de Boer: het verhaal van een vergeten bronzen medaille. Johan Stobbe zocht naar de roots van Sjinkie Knegt in Bantega – Bantega is altijd om.
Jan-Joost Kool kroop in Thialf in een Crokypak, om de commerciële ziel van het schaatsen een klein beetje te betrappen – maar eigenlijk hoopte hij zich als mascotte voor Pyeongchang te kwalificeren. Marnix Koolhaas dook in de geschiedenis van het Noord-Koreaanse schaatsen – Noord-Korea ligt per slot van rekening vlakbij Zuid-Korea en bovendien, wat niemand wist: ze breien er van die ouderwetse Ard en Keessie- schaatsmutsen.
Wybren de Boer wilde graag een verhaal schrijven over de legendarische 10 kilometer van Johan Koss tijdens de Spelen van Lillehammer 1994. Het werd veel meer: sportjournalistiek op heel hoog niveau. Het verhaal achter de verhalen. Koss, die wilde er dus een paar dagen voor aanvang gewoon mee kappen.
Carla Zijlstra, die in 1998 de Nederlandse vlag naar binnen droeg in Nagano, legde zichzelf op de divan en doet verslag van haar introspectie.
Wiep Idzenga voegt weer een verhaal toe aan zijn Muur- en Bislett-serie Every Picture Tells a Story. Vooral bij de sc.ne
waarin olympisch kampioen Ids Postma met muur en al de kamer van Peter Mueller binnen dondert, moesten wij heel hard lachen.
Marcel Bosker wil ooit 5.55,55 rijden op de vijf kilometer – liefst tijdens Olympische Spelen, en legde aan Rik Spekenbrink uit waarom. Erik van Lakerveld probeerde sprinter Kaj Verbij te doorgronden.
Ondergetekende 1 interviewde Jorrit Bergsma in de serie ‘beroep:’ en ondergetekende 2 legt uit waarom hij in maart naar de Coolste Baan gaat voor het WK.
Let op de foto’s die Klaas Jan van der Weij maakte van Sven Kramer en Ireen Wu¨st en ook op de foto’s die Irene Schouten van zichzelf op Instagram zette.
Lezers, schaatsers, blokjesleggers, ijsmeesters, schaatsenslijpers, zamboni-bestuurders, rayonhoofden en meeschrijvers: veel plezier met deze editie van Bislett.
Moge de beste winnen – en zo nu en dan de op-één-na beste.
NANDO BOERS en BERT WAGENDORP
Zuid-Korea het land, Pyeongchang het district, Gangneung de stad en Science Oval en Ice Arena de banen: zo ziet de trechter naar olympische schaatsmedailles er ongeveer uit. Van 10 tot en met 24 februari krijgt een op zich simpele activiteit, om het hardst rondjes schaatsen, vleugels waarmee zij opstijgt naar de heilige Olympus; krijgt zij vijf magische ringen omgeschoven die elke grote prestatie verbinden met de eeuwigheid. In deze Bislett staan verhalen van de Olympische Spelen die om het evenement zoemen als bijen rond de korf: ontroerend, dramatisch, verhalen van succes en falen, van verwachtingen, van desillusies.
Lisette van der Geest tekende het verhaal op van Thijsje Oenema, die in Gangneung had moeten winnen, maar er niet bij zal zijn. Erik Dijkstra ging naar Lieuwe de Boer: het verhaal van een vergeten bronzen medaille. Johan Stobbe zocht naar de roots van Sjinkie Knegt in Bantega – Bantega is altijd om.
Jan-Joost Kool kroop in Thialf in een Crokypak, om de commerciële ziel van het schaatsen een klein beetje te betrappen – maar eigenlijk hoopte hij zich als mascotte voor Pyeongchang te kwalificeren. Marnix Koolhaas dook in de geschiedenis van het Noord-Koreaanse schaatsen – Noord-Korea ligt per slot van rekening vlakbij Zuid-Korea en bovendien, wat niemand wist: ze breien er van die ouderwetse Ard en Keessie- schaatsmutsen.
Wybren de Boer wilde graag een verhaal schrijven over de legendarische 10 kilometer van Johan Koss tijdens de Spelen van Lillehammer 1994. Het werd veel meer: sportjournalistiek op heel hoog niveau. Het verhaal achter de verhalen. Koss, die wilde er dus een paar dagen voor aanvang gewoon mee kappen.
Carla Zijlstra, die in 1998 de Nederlandse vlag naar binnen droeg in Nagano, legde zichzelf op de divan en doet verslag van haar introspectie.
Wiep Idzenga voegt weer een verhaal toe aan zijn Muur- en Bislett-serie Every Picture Tells a Story. Vooral bij de sc.ne
waarin olympisch kampioen Ids Postma met muur en al de kamer van Peter Mueller binnen dondert, moesten wij heel hard lachen.
Marcel Bosker wil ooit 5.55,55 rijden op de vijf kilometer – liefst tijdens Olympische Spelen, en legde aan Rik Spekenbrink uit waarom. Erik van Lakerveld probeerde sprinter Kaj Verbij te doorgronden.
Ondergetekende 1 interviewde Jorrit Bergsma in de serie ‘beroep:’ en ondergetekende 2 legt uit waarom hij in maart naar de Coolste Baan gaat voor het WK.
Let op de foto’s die Klaas Jan van der Weij maakte van Sven Kramer en Ireen Wu¨st en ook op de foto’s die Irene Schouten van zichzelf op Instagram zette.
Lezers, schaatsers, blokjesleggers, ijsmeesters, schaatsenslijpers, zamboni-bestuurders, rayonhoofden en meeschrijvers: veel plezier met deze editie van Bislett.
Moge de beste winnen – en zo nu en dan de op-één-na beste.
NANDO BOERS en BERT WAGENDORP
