Het betoog van Anselmus is als volgt samen te vatten: "Indien je de definitietekst 'wezen in vergelijking waarmee er niets groters kan worden gedacht' als een geldige godsdefinite aanvaardt, kun je je volstrekt niet indenken dat er geen Godbestaat. Vanzelfsprekend immers is 'alleen maar gedacht worden' minder groot dan 'ook werkelijk bestaan' ." De auteur herformuleert in dit boek het oorspronkelijk cryptogram op een voor iedereen begrijpelijke wijze. Daardoor wordt de échte betekenis van Anselmus' tekst helder. Dan wordt duidelijk dat Anselmus' argumentatie een labyrint vol valkuilen is en dat zijn bewijstekst op meer dan één manier kan worden geïnterpreteerd. Niet alleen de argeloze leek, maar ook de geoefende lezer kan een verkeerde weg inslaan. Daarbij gaat de auteur in op diverse andere formuleringen die nauw verband houden met de bedoelde argumentatie, zoals 'gedacht worden, een allerreëelst wezen' (I. Kant), een 'allervolmaakst wezen' (G.W. Leibniz), 'allervolmaakste entiteiten', het 'onvindbaar (of verloren) eiland van Graunilo'.
