“Ik kon het niet uit mijn hoofd krijgen. Hoe vreselijk mijn moeder eruitzag. Hoe ze langzaamaan mij verliet, heel stilletjes. Hoe ik erbij zat. Gebroken.”Wat doe je als je dierbare overlijdt? Voor iedereen is het anders, sommigen blijven rouwen, sommigen ontkennen het. Maar ‘kinderen zijn te jong om dat te snappen’, zeggen de meesten, tot de ergernis van Madeleine. Iedereen leek de dood van haar moeder te zijn vergeten, of nog erger: ze deden alsof het niet erg was. Hierdoor werd ze geforceerd om snel op te groeien. Want als ze snel groot zou worden, zou er niks meer mis gaan. Alle verantwoordelijkheid zat bij Madeleine, maar hoe zou jij daarmee omgaan als je pas negen jaar was?
