Professor Carp heeft de be?indiging van de zijn academische loopbaan niet opgevat als een orgaan tot het dolce far niente, maar zijn werkzaamheid zelfs uitgebreid door zich in dit boek te richten tot een lezerskring die groter zal zijn dan die van de toehoorders tijdens zijn vroegere colleges. In deze studie over "de dubbelganger" heeft hij een actueel probleem aangevat: de dood als onafscheidelijke begeleider van de mens op diens levensgang. Hij behandelt het thema eerst aan de hand van literaire figuren: Gilgamesj, Golj?dkine en de personen van Huis Clos. In het volgende gedeelte, over het pathopsychologische aspect, toont hij zich vooral op de vakman die uit zijn jarenlange klinische praktijk ook enige belangrijke gevallen naar voren brengt. Bij de psychobiologische behandeling van het vraagstuk verdiept de schrijver zich in de doodsdrift die aan alle levens verschijnselen inherent is. Tenslotte neemt prof. Carp bij de antropologische behandeling zijn uitgangspunt in de vermaarde tegenstelling van Klages tussen geest en ziel, waarbij ook andere moderne denkers als Freud en Sartre aan het woord komen. Bijna elk hoofdstuk draagt een motto uit Nietzsche's Zarathustra, niet omdat de auteur (die zich een "gelovig psychiater" noemt) een volgeling van deze is, maar omdat hij hem beschouwd als in de grond "een groot Godzoeker". De slotbeschouwing van het boek toont dan ook dat het de schrijver er uiteindelijk om te doen is over de diepste werkelijkheid althans een aanduidend te spreken
