In juni 2013 kreeg Katja Nootenboom de diagnose kanker. Borstkanker. Een operatie volgde, net als jaren van chemotherapie, immunotherapie, radiotherapie en hormoontherapie. Nu is het tijd om haar leven weer op de rails te krijgen, want ook na kanker dendert het leven door. Je maakt nog net zo hard ruzie met je partner over de vaat of de was, windt je nog net zo hard op over dat chagrijn van een buurvrouw en baalt net zo hard als de
ketting weer eens van je fiets af vliegt.
Het ernstige, het enge, het onzekere – het is er, maar dat is nog maar het begin. Bijna dagelijks loopt Katja op allerlei fronten tegen de gevolgen aan. Want wat staat je te wachten als je alle behandelingen hebt doorstaan en denkt klaar te zijn? Hoe bouw je je energie weer op? Wanneer ben je in godsnaam niet meer bang om dood te gaan? En waarom kom je eigenlijk niet meer in aanmerking voor een hypotheek? Is die cognitieve gedragstherapie echt nodig? Stoppen mensen ooit met het goedbedoelde ‘wees dankbaar en geniet’? En zou je eigenlijk niet heel hard dat ene scheldwoord uit willen schreeuwen?
Kanker – de afterparty windt er geen doekjes om.
ketting weer eens van je fiets af vliegt.
Het ernstige, het enge, het onzekere – het is er, maar dat is nog maar het begin. Bijna dagelijks loopt Katja op allerlei fronten tegen de gevolgen aan. Want wat staat je te wachten als je alle behandelingen hebt doorstaan en denkt klaar te zijn? Hoe bouw je je energie weer op? Wanneer ben je in godsnaam niet meer bang om dood te gaan? En waarom kom je eigenlijk niet meer in aanmerking voor een hypotheek? Is die cognitieve gedragstherapie echt nodig? Stoppen mensen ooit met het goedbedoelde ‘wees dankbaar en geniet’? En zou je eigenlijk niet heel hard dat ene scheldwoord uit willen schreeuwen?
Kanker – de afterparty windt er geen doekjes om.
