Kinderen behoren in iedere oorlog tot de stille, vergeten
slachtoffers. Nog jaren nadat de laatste schoten geklonken
hebben, vreet de oorlog in hen door, bepaalt hun leven en
gevoelens en staat de toekomst in de weg.
In dit boek beschrijft Antoon Hout zijn leven als
oorlogswees. Een bestaan van struikelen en weer opstaan
waarbij de Stichting '40 -'45 hem uiteindelijk weer de kracht
gaf de toekomst zelf in de hand te nemen - een dramatisch
relaas over een leven in bijzondere omstandigheden.
slachtoffers. Nog jaren nadat de laatste schoten geklonken
hebben, vreet de oorlog in hen door, bepaalt hun leven en
gevoelens en staat de toekomst in de weg.
In dit boek beschrijft Antoon Hout zijn leven als
oorlogswees. Een bestaan van struikelen en weer opstaan
waarbij de Stichting '40 -'45 hem uiteindelijk weer de kracht
gaf de toekomst zelf in de hand te nemen - een dramatisch
relaas over een leven in bijzondere omstandigheden.
