Het werk van Jan G. Elburg (1919-1992) is zoals hij zelf was: geëngageerd, vol erotiek en plezier in het leven, speels maar met scherpe kantjes. De dichter werd in Zeeland geboren en groeide op in Amsterdam-Noord. Zijn eerste verzamelbundel noemde hij Drietand, een huldeblijk aan de zeegod, maar ook een verwijzing naar het prikkelende in zijn werk. Elburg werd al jong gegrepen door zowel het surrealisme als de troubadourspoëzie, en groeide uit tot een dubbeltalent: een dichter en beeldend kunstenaar, die een leven lang speelde met taal en beeld. Met Gerrit Kouwenaar en Lucebert was hij een van de drie dichters die zich in 1948 aansloten bij de schilders van de Experimentele Groep. Op 10 mei 1940 vocht Elburg bij Zutphen tegen de Duitse inval. Hij sloot zich aan bij het verzet en werd communist uit overtuiging, maar geen partijlid. Hij was in zijn leven behalve dichter ook een succesvol schrijver van reclameteksten en een inspirerende leraar op de Rietveld Academie. Nooit eerder verscheen er een biografie van deze kleurrijke Vijftiger.
