Populisme als Schaamlap is een poging om op een onbevangen wijze de grote vraagstukken in het huidige politieke debat in Nederland te analyseren. En het daarbij niet te laten. Het boek eindigt met een aantal voorstellen waar politici en beleidsmakers hun voordeel mee kunnen doen.
Het is zo ver
De werkelijkheid bestaat niet meer. En als hij nog bestaat, weten we niet waar die is. We zoeken hem wel, maar we kunnen hem niet meer vinden. We moeten ons tevreden stellen met een permanente productie van bureaucratische waarheden, Orwelliaanse rookgordijnen rond stiltegebieden waar iedere vier minuten een vliegtuig overheen dendert, rond geluidsmetingen die vervangen worden door rekenmodellen, rond pensioenfondswaarderingen, rond zeespiegelstijgingen en rond … ja… waaromheen niet? En alsof dat niet erg genoeg is, moeten we ons ook nog beschermen tegen een bombardement van hapklare ethisch verwerpelijke en esthetisch afgrijselijke oneliners en schaamteloze leugens. Op de treurbuis kabbelen de talkshows door en nergens is een journalist te bekennen die eens een keertje doorvraagt.
Dit boek is een handleiding. Ja, ook in dit bezopen spiegelpaleis kunnen we nog politiek bedrijven. We kunnen het in ieder geval proberen. Bureaucratische versluiering, volksmennerij, liegen en bedriegen is van alle tijden en nepnieuws ook. Maar wie een beetje moeite doet kan wel degelijk het kaf van het koren scheiden. Hoe treden we de wereld tegemoet op basis van onze eigen soevereine democratische principes? Dat kan op basis van een eigen economische agenda die niet gedicteerd is door anonieme kapitalistische krachten, maar door werkers en ondernemers die weten waar hun belangen botsen en waarom ze elkaar toch nodig hebben.
Het is zo ver
De werkelijkheid bestaat niet meer. En als hij nog bestaat, weten we niet waar die is. We zoeken hem wel, maar we kunnen hem niet meer vinden. We moeten ons tevreden stellen met een permanente productie van bureaucratische waarheden, Orwelliaanse rookgordijnen rond stiltegebieden waar iedere vier minuten een vliegtuig overheen dendert, rond geluidsmetingen die vervangen worden door rekenmodellen, rond pensioenfondswaarderingen, rond zeespiegelstijgingen en rond … ja… waaromheen niet? En alsof dat niet erg genoeg is, moeten we ons ook nog beschermen tegen een bombardement van hapklare ethisch verwerpelijke en esthetisch afgrijselijke oneliners en schaamteloze leugens. Op de treurbuis kabbelen de talkshows door en nergens is een journalist te bekennen die eens een keertje doorvraagt.
Dit boek is een handleiding. Ja, ook in dit bezopen spiegelpaleis kunnen we nog politiek bedrijven. We kunnen het in ieder geval proberen. Bureaucratische versluiering, volksmennerij, liegen en bedriegen is van alle tijden en nepnieuws ook. Maar wie een beetje moeite doet kan wel degelijk het kaf van het koren scheiden. Hoe treden we de wereld tegemoet op basis van onze eigen soevereine democratische principes? Dat kan op basis van een eigen economische agenda die niet gedicteerd is door anonieme kapitalistische krachten, maar door werkers en ondernemers die weten waar hun belangen botsen en waarom ze elkaar toch nodig hebben.
