Olympische Spelen 1984. Roger Ilegems, een 22-jarige blonde krullenbol uit Hemiksem, schrijft sportgeschiedenis als hij het goud in de puntenkoers in de wacht weet te slepen. Bij zijn terugkeer wordt Roger in zijn geboortedorp als een held onthaald en is iedereen het er roerend over eens dat deze Olympische kampioen nog heel wat successen zal boeken.
Maar, het lot beslist anders. Roger moet veel vroeger dan verwacht stoppen met zijn carrière als wielerprof en gaat als arbeider in een draadfabriek aan de slag.
Na jaren intensief trainen en letten op de voeding, laat Roger alle remmen los. Hij eet soms wel vijf hoofdmaaltijden per dag en komt zienderogen aan. Als het met zijn gewicht echt de spuigaten uitloopt, besluit de Olympisch kampioen om een maagverkleining te laten uitvoeren. Op 10 januari wordt hij geopereerd en pas half april opent hij voor het eerste de ogen, volledig blind. Een lange revalidatie wacht en een volledig herstel behoort nooit meer tot de mogelijkheden.
Ria Maes (1965) volgde na een opleiding secretariaat-talen een jaar privéschool journalistiek te Antwerpen en begon op 19-jarige leeftijd als freelance journaliste te werken voor diverse tijdschriften. Enkele jaren later leverde ze haar eerste doktersroman af en die schrijft ze na al die jaren nog steeds, maar dan wel in combinatie met andere boeken zoals Nico Mattan en Frank Vandenbrouke een turbulente vriendschap en samen met Babs Bruyneel Depressie is niet een einde, maar een nieuw begin.
Maar, het lot beslist anders. Roger moet veel vroeger dan verwacht stoppen met zijn carrière als wielerprof en gaat als arbeider in een draadfabriek aan de slag.
Na jaren intensief trainen en letten op de voeding, laat Roger alle remmen los. Hij eet soms wel vijf hoofdmaaltijden per dag en komt zienderogen aan. Als het met zijn gewicht echt de spuigaten uitloopt, besluit de Olympisch kampioen om een maagverkleining te laten uitvoeren. Op 10 januari wordt hij geopereerd en pas half april opent hij voor het eerste de ogen, volledig blind. Een lange revalidatie wacht en een volledig herstel behoort nooit meer tot de mogelijkheden.
Ria Maes (1965) volgde na een opleiding secretariaat-talen een jaar privéschool journalistiek te Antwerpen en begon op 19-jarige leeftijd als freelance journaliste te werken voor diverse tijdschriften. Enkele jaren later leverde ze haar eerste doktersroman af en die schrijft ze na al die jaren nog steeds, maar dan wel in combinatie met andere boeken zoals Nico Mattan en Frank Vandenbrouke een turbulente vriendschap en samen met Babs Bruyneel Depressie is niet een einde, maar een nieuw begin.
