'Karl was erdoor, hij kwam naar hen toe, het was hem gelukt. Nu alleen nog de Vopo midden op de weg, over de witte lijn, en hij was veilig. Op dat ogenblik scheen Karl een of ander geluid te horen, een of ander gevaar te voelen, hij keek over zijn schouder en gooide zich met al zijn kracht op de pedalen, terwijl hij zich diep over het stuur boog. Hij moest nu nog langs de eenzame schildwacht op de brug tussen de twee posten en deze had zich omgedraaid en keek naar Karl. Toen, volkomen onverwacht, gingen de zoeklichten aan, wit en helder, die Karl vonden en hem in hun stralenbundels vasthielden als een konijn in de koplampen van een auto. Toen was het af- en aanzwellende gehuil van een sirene te horen en wild geschreeuwde bevelen. Beide politiemannen lieten zich op hun knieën vallen en tuurden door de spleet tussen de zandzakken, terwijl ze handig hun automatische wapens op salvo vuur stelden.'