Een indrukwekkend en mooi vormgegeven boek met circa 50 illustraties en kunstwerken door de auteur. Senad kwam na de val van Joegoslavië naar Nederland. Aanvankelijk opgevangen in een asielzoekerscentrum in Burgh Haamstede in Zeeland - om uiteindelijk in Amsterdam op zijn plek te zijn: om te wonen en te werken. Was het zo is zijn persoonlijke verhaal van familie, jeugd, Tito, de oorlog en de vlucht naar Nederland en de verwerkelijking van het kunstenaarschap.
‘Het was of ik de berg hoorde brullen onder een dikke laag met paletmes aangebrachte verf. Als een beer die in winterslaap was en wakker werd. En ik kon bijna de frisse wind die van de bergtop kwam voelen. Een wind die op een of andere manier ook warmte meebracht in de geur van kerstbomen, de smaak van bevroren rozenbottels, de rode kleur van gezichten en de lach van mijn maatjes.’
Ik schilder. Herinneringen verdwijnen tussen verflagen in kleuren, vormen en lijnen. Zoals de herinneringen van mijn ouders en voorouders bijna in de lagen van de geschiedenis zijn verdwenen. Schilderijen suggereren een verhaal en ergens aan het begin of einde stap jij als toeschouwer in die ruimte en maak je je eigen nieuwe verhaal. Hier in de woorden ligt het verhaal vast. Een poging het leven voor altijd te verstillen. Stop de tijd. Opgroeien in socialistisch Joegoslavië, oorlog, vertrek, verlies van en aankomst in een ander land. Destructie, deconstructie en reconstructie. Was het zo.
– Senad Alic –
‘Het was of ik de berg hoorde brullen onder een dikke laag met paletmes aangebrachte verf. Als een beer die in winterslaap was en wakker werd. En ik kon bijna de frisse wind die van de bergtop kwam voelen. Een wind die op een of andere manier ook warmte meebracht in de geur van kerstbomen, de smaak van bevroren rozenbottels, de rode kleur van gezichten en de lach van mijn maatjes.’
Ik schilder. Herinneringen verdwijnen tussen verflagen in kleuren, vormen en lijnen. Zoals de herinneringen van mijn ouders en voorouders bijna in de lagen van de geschiedenis zijn verdwenen. Schilderijen suggereren een verhaal en ergens aan het begin of einde stap jij als toeschouwer in die ruimte en maak je je eigen nieuwe verhaal. Hier in de woorden ligt het verhaal vast. Een poging het leven voor altijd te verstillen. Stop de tijd. Opgroeien in socialistisch Joegoslavië, oorlog, vertrek, verlies van en aankomst in een ander land. Destructie, deconstructie en reconstructie. Was het zo.
– Senad Alic –
