Patrick Moenaert kijkt in dit boek openhartig terug op zijn politieke carrière met herinneringen aan grote en minder grote gebeurtenissen en met oog voor anekdotiek. Naar eigen zeggen heeft hij geprobeerd een objectief verhaal neer te zetten, hier en daar misschien overgoten met een scheutje subjectieve saus. Hij verhoopt dan ook dat ze niet te veel spatten nalaat.
Patrick Moenaert (°Oudenburg, 1949), licentiaat sociologie van vorming, leerde de "politieke stiel" op de kabinetten van minister Daniël Coens. In 1982 stapte hij zelf in de actieve politiek om zes jaar later voorzitter te worden van het Brugse OCMW. Nog eens zes jaar later promoveerde hij tot burgemeester. Met zijn 45 jaar was hij toen trouwens de jongste burgemeester uit de Brugse geschiedenis. Onder zijn bewind werd afgerekend met het imago van Brugge als oubollige provinciestad. Hoogtepunt daarbij was de titel van Brugge Europese Culturele Hoofdstad 2002 (met o.m. een gloednieuw concertgebouw als blijvend icoon). Daarmee verwierf Brugge definitief het etiket van bruisende cultuurstad, wat nadien nog werd bevestigd met de promotie tot Unesco werelderfgoed. Na 18 jaar burgemeesterschap besliste Patrick Moenaert zelf een punt achter deze meer dan verdienstelijke politieke loopbaan te plaatsen. Aldus neemt hij plaats in de illustere galerij van tien burgemeesters die Brugge sinds 's lands onafhankelijkheid kende.
