In deze autobiografie in romanvorm vertelt Jessica Larive openhartig over haar roerige leven vol ups en downs. De lezers krijgen een kijkje in de Europese keuken en de politiek, waar Jessica ruim 26 jaar een belangrijke rol vervult.
Op twintigjarige leeftijd verruilt ze haar grote liefde voor een huwelijk vol zelfopoffering, waarin ze tegen haar zin een traditionele rol speelt. Het voltooien van haar rechtenstudie -vanuit Angola en Beiroet- is haar verzet tegen deze opgelegde rol.
Als haar man met de Noorderzon vertrekt moet ze met een peuter van anderhalf zelf de kost verdienen. Na allerlei baantjes in Brussel en werk als jurist voor de Benelux en het Europees Parlement, wordt ze in 1984 als VVD- politica verkozen in het Europese Parlement. Dit mannenbolwerk wordt haar thuis.
Ze moet haar eigen plek veroveren in een tijd dat werkende moeders in topfuncties zeldzaam waren.
Onafhankelijk werkt ze aan uiteenlopende portefeuilles en ontmoet hierdoor de groten der aarde. De gesprekken en confrontaties met onder meer Richard Gere, de Dalai Lama en Fidel Castro zaaien twijfel. Ze heeft alles wat een mens van het leven mag verwachten en maakt er toch een janboel van.
Tijdens een dag voor lobbyisten ontmoet ze Savitri, een bijzondere vrouw die de twijfel in haar nog verder aanwakkert. Ook ontmoet ze haar jeugdliefde opnieuw. Ze besluit alle schepen achter zich te verbranden en laat in 1998 de klaarstaande zetel in de Tweede Kamer lopen. Ook een hoge baan als Europees ambtenaar laat ze aan haar neus voorbij gaan. Ze wil niet langer de dekstoelen op de zinkende Titanic verplaatsen. Geld, status , macht, mannen zijn niet toereikend. Er moet meer zijn, veel meer...
In 1000 plaatsen 1 thuis, omschrijft Jessica haar zoektocht naar het 'echte' en naar zichzelf. Wie voor zichzelf een vreemde is, kan geen thuis vinden. Waar zij ook zoekt.
Op twintigjarige leeftijd verruilt ze haar grote liefde voor een huwelijk vol zelfopoffering, waarin ze tegen haar zin een traditionele rol speelt. Het voltooien van haar rechtenstudie -vanuit Angola en Beiroet- is haar verzet tegen deze opgelegde rol.
Als haar man met de Noorderzon vertrekt moet ze met een peuter van anderhalf zelf de kost verdienen. Na allerlei baantjes in Brussel en werk als jurist voor de Benelux en het Europees Parlement, wordt ze in 1984 als VVD- politica verkozen in het Europese Parlement. Dit mannenbolwerk wordt haar thuis.
Ze moet haar eigen plek veroveren in een tijd dat werkende moeders in topfuncties zeldzaam waren.
Onafhankelijk werkt ze aan uiteenlopende portefeuilles en ontmoet hierdoor de groten der aarde. De gesprekken en confrontaties met onder meer Richard Gere, de Dalai Lama en Fidel Castro zaaien twijfel. Ze heeft alles wat een mens van het leven mag verwachten en maakt er toch een janboel van.
Tijdens een dag voor lobbyisten ontmoet ze Savitri, een bijzondere vrouw die de twijfel in haar nog verder aanwakkert. Ook ontmoet ze haar jeugdliefde opnieuw. Ze besluit alle schepen achter zich te verbranden en laat in 1998 de klaarstaande zetel in de Tweede Kamer lopen. Ook een hoge baan als Europees ambtenaar laat ze aan haar neus voorbij gaan. Ze wil niet langer de dekstoelen op de zinkende Titanic verplaatsen. Geld, status , macht, mannen zijn niet toereikend. Er moet meer zijn, veel meer...
In 1000 plaatsen 1 thuis, omschrijft Jessica haar zoektocht naar het 'echte' en naar zichzelf. Wie voor zichzelf een vreemde is, kan geen thuis vinden. Waar zij ook zoekt.
