In het boek “De Duitse begraafplaats in Langemark” brengen de auteurs de geschiedenis van het grafveld, beginnend met de gevechten in 1914 en de aanleg van de begraafplaats Langemarck-Nord. Tegen het einde van de oorlog lagen er 859 doden begraven, waaronder 630 Duitsers. Tijdens de jaren twintig en, in een tweede fase, tijdens de jaren vijftig werden de doden van tientallen begraafplaatsen in de frontstreek naar Langemark overgebracht. Vandaag hebben meer dan 44.000 Duitsers er een laatste rustplaats, waar ze beweend worden door de vier soldatenfiguren van de Münchense kunstenaar Emiel Krieger. Ongeveer 25.000 doden konden niet geïdentificeerd worden en liggen in een Kameradengrab. Ook nu nog worden Duitse militairen bijgezet van wie stoffelijke resten werden teruggevonden op de voormalige slagvelden.
Het boek kan ook gebruikt worden als een gids. Het zet de belangrijkste bezienswaardigheden en allerlei opvallende kenmerken van het grafveld in de kijker. Veel aandacht gaat naar de mannen die hier begraven liggen. Zo leidt het boek ons naar enkele graven van Joodse militairen en leren we dat ook enkele (Britse, Russische, Italiaanse) krijgsgevangenen in Langemark liggen. In een uitgebreid hoofdstuk belichten de auteurs al de Duitse begraafplaatsen die zich ooit op het grondgebied van de huidige gemeente Langemark-Poelkapelle bevonden, nl. zeven in Bikschote, zeven in Langemark, zes op Koekuit-Madonna, elf in Poelkapelle en tien in Sint-Juliaan. Dit hoofdstuk is net als alle andere geïllustreerd met nog nooit verschenen historisch foto's.
