Wanneer de Duitse troepen op 4 augustus 1914 Belgie binnentrekken wordt ons land meegesleurd in een conflict dat weldra zal uitgroeien tot een wereldgebeuren. Duitsland was een economische grootmacht geworden en de behoefte aan “Lebensraum” drong zich op. En voor de Duitsers moet dit vooral langs het westen gebeuren want om aan meer en goedkopere grondstoffen te geraken is de behoefte aan vrije land- en zeewegen een noodzaak. Maar de Duitse legerleiding heeft alles goed voorberied en volgens het von Schlieffen plan zal tegen Kerstmis alles voorbij zijn. Maar de omstandigheden oordeelden er anders over. Eind 1914 was het westelijk front vastgelopen en ging de bewegingsoorlog over in een stellingenoorlog. De tegenover elkaar staande legers bezetten nu een frontlijn die loopt van aan de Noordzee tot aan de Zwitserse grens. Tijdens de daaropvolgende jaren worden op steeds verschillende plaatsen bloedige veldslagen geleverd die de frontlijn nauwelijks doen verschuiven. Daarom wordt langs beide kanten gezocht naar een nieuw middel om de tegenstander te kunnen verschalken. Beide opponenten ontdekken ongeveer in dezelfde periode het voordeel van het plaatsen van ondergrondse mijnen. Een nieuwe manier van oorlog voeren is geboren.
