Dystopia evoceert een in een particratie ontaarde demo-cratie die volkomen verstart en afglijdt, en nog enkel is begaan met de dogmatische partij-ideologie en haar eigen instandhouding, desnoods door de maatschappe-lijke of fysieke liquidatie van haar opposanten.
Na het verdrijven van alle gezagdragers van het oude bestel wordt het staatje geregeerd door een nieuwe, wel-willende en zeer vooruitstrevende intellectuele elite. De getalenteerde kunstenaar Eli Schneider is aanvankelijk een gunsteling van het regime en zal ook nadien nog een tijdlang blind blijven voor haar excessen. De Staat verwierf zijn al even monumentale als visionaire schilder-werk Zeilend door het hemelruim. Maar ideologisch neu-traal en politiek naïef als hij is, overtreedt hij niet zo lang nadien een ongeschreven politieke regel. Vanaf dan wordt hij door het politieke bestel uitgespuugd en ge-broodroofd. De bekoorlijke Ishia Elnobi, de geheim-schrijfster van de Rijkskanselier, komt hem echter ter hulp.
***
Door een gelukkig toeval is het dit jaar precies een half millennium geleden dat bij de Leuvense drukker Dirk Martens de eerste druk van de pers rolde van het boek Utopia. Het was van de hand van de Engelse humanist Thomas More en geeft de beschrijving van hoe de ideale heilstaat eruit zou kunnen zien.
In Dystopia daarentegen beschrijft Paul de Pessemier 's Gravendries geen geïdealiseerd staatsbestel, maar de vele bestuurlijke disfuncties die de protagonisten van de roman weerloos ondergaan moeten.
