Miel Vanstreels (1951, Godsheide, België) woont in Maastricht. Sinds zijn elfde toert hij rond op een racefiets. Mergelland, Kempen, Land van Herve, Alpen, Dolomieten, Toscane of Provence: al fietsend laat hij zijn hoofd leeg waaien om plaats te maken voor de natuur, de dromen, de herinneringen, de mensen om hem heen. Op zijn weblog brengt hij verslag uit van zijn fietsbelevenissen.
Tussen 1973 en 1996 publiceerde hij een twaalftal dichtbundels. Demente bejaardenflat (1975) en Verder geen bijzonderheden (1996) zijn een poëtische neerslag van zijn grote betrokkenheid bij de oudere mens. Ruim dertig jaar al is hij werkzaam in de ouderenzorg.
Het is nu tijd om de krachtige korte gedichten van Vanstreels opnieuw aandacht te schenken, ook daarvoor is de Windroosreeks ook een podium. Het zal u niet bevreemden dat deze bundel gevuld is met pure wielergedichten. Bestemd voor fietsers die gedichten lezen en voor lezers die van poëzie met vaart houden.
Tussen 1973 en 1996 publiceerde hij een twaalftal dichtbundels. Demente bejaardenflat (1975) en Verder geen bijzonderheden (1996) zijn een poëtische neerslag van zijn grote betrokkenheid bij de oudere mens. Ruim dertig jaar al is hij werkzaam in de ouderenzorg.
Het is nu tijd om de krachtige korte gedichten van Vanstreels opnieuw aandacht te schenken, ook daarvoor is de Windroosreeks ook een podium. Het zal u niet bevreemden dat deze bundel gevuld is met pure wielergedichten. Bestemd voor fietsers die gedichten lezen en voor lezers die van poëzie met vaart houden.
