Frieda Ruitenberg heeft al jarenlang allerlei lichamelijke klachten. Ze is een vaste klant bij de medische stand, maar nooit hebben ze haar met een eensluidend verhaal naar huis kunnen sturen, laat staan dat ze haar afdoende hebben kunnen helpen. Toen de reguliere geneeskunde uitgedokterd leek en een psycholoog haar ook niet kon helpen, belandde ze in het alternatieve circuit en kwam zelfs bij Jomanda terecht. Frieda besloot dat er maar een remedie was: accepteren en bezig blijven. Toch bleek er een oorzaak te zijn voor haar klachten: ze heeft LE, Subacute Lupus Erythematodes en twee jaar later blijkt dat ze eveneens het Primair Syndroom van Sjögren heeft. Dat zijn auto-immuunaandoeningen, die ontstekingen kunnen veroorzaken in het hele lichaam, zowel in de organen en de huid, als in de spieren en gewrichten.
Natuurlijk zijn de problemen met het stellen van de diagnose niet voorbij, maar het betekent wel, dat er eindelijk een stukje erkenning is. En zo worden bijvoorbeeld haar spierproblemen, haar chronische vermoeidheid, haar droge ogen en de problematische zwangerschappen verklaard. Frieda is een echte doorzetter, die zich niet laat kisten en die altijd maar doorgaat, met of zonder energie. Ze heeft moeten leren, niet steeds weer over haar eigen grenzen heen te gaan en daarvan doet ze in dit boek openhartig verslag. Zij doet haar uiterste best, om aan het arbeidsproces deel te blijven nemen. Dat bezorgt haar heel veel stress. Daarnaast hebben zij en haar man veel te stellen met hun zoon die ADHD heeft en zich moeilijk naar het ouderlijk gezag voegt. Maar er zijn ook positieve punten: de enorme steun die ze altijd van haar man Hans ondervindt, hun wekelijkse danslessen en de keuze om uiteindelijk een eigen bedrijf te beginnen. AI zal ze zich nooit helemaal met haar lichamelijk onvermogen kunnen verzoenen, langzamerhand leert Frieda toch leven met het feit dat ze een chronische ziekte heeft en richt ze zich vooral op wat ze wel kan en niet op wat ze niet kan.
In gevecht met mezelf is een indrukwekkend verhaal, van een ijzersterke vrouw, die haar eigen weg vindt in een onvolkomen wereld.
Natuurlijk zijn de problemen met het stellen van de diagnose niet voorbij, maar het betekent wel, dat er eindelijk een stukje erkenning is. En zo worden bijvoorbeeld haar spierproblemen, haar chronische vermoeidheid, haar droge ogen en de problematische zwangerschappen verklaard. Frieda is een echte doorzetter, die zich niet laat kisten en die altijd maar doorgaat, met of zonder energie. Ze heeft moeten leren, niet steeds weer over haar eigen grenzen heen te gaan en daarvan doet ze in dit boek openhartig verslag. Zij doet haar uiterste best, om aan het arbeidsproces deel te blijven nemen. Dat bezorgt haar heel veel stress. Daarnaast hebben zij en haar man veel te stellen met hun zoon die ADHD heeft en zich moeilijk naar het ouderlijk gezag voegt. Maar er zijn ook positieve punten: de enorme steun die ze altijd van haar man Hans ondervindt, hun wekelijkse danslessen en de keuze om uiteindelijk een eigen bedrijf te beginnen. AI zal ze zich nooit helemaal met haar lichamelijk onvermogen kunnen verzoenen, langzamerhand leert Frieda toch leven met het feit dat ze een chronische ziekte heeft en richt ze zich vooral op wat ze wel kan en niet op wat ze niet kan.
In gevecht met mezelf is een indrukwekkend verhaal, van een ijzersterke vrouw, die haar eigen weg vindt in een onvolkomen wereld.
