Mijn rijinstructeur merkte op: ‘Je kijkt wel, maar je ziet niks.’ Ik zag heus wel iets, maar gewoon nét iets anders dan die auto van rechts. Soms kijk ik lang naar iets, dan valt me er iets bijzonders aan op, of zie ik iets nieuws. Aluminiumfolie bijvoorbeeld, belachelijk mooi spul. Astronauten komen terug op aarde als pacifist, schijnt. Dat komt omdat ze de aarde van een afstandje hebben bekeken. Maar om nou iedereen naar de maan te sturen… Dat gaat in de papieren lopen. Vandaar dat Janne Schra besloot zelf de wereld van een afstand te beschouwen en haar observaties te bundelen. Van brede bespiegelingen op de mens, onze samenleving en de liefde tot vrolijke verwondering over aluminiumfolie en de trilstand van onze telefoons. In Je kijkt wel, maar je ziet niks deelt Schra haar gedachtenkronkels in scherpe, puntige zinnen: persoonlijk, herkenbaar en verfrissend, maar bovenal origineel en onverwachts.
