Een kwetsbaar en krachtig verhaal van de zoektocht naar genezing Net als ze denkt dat ze in de veilige zone is - niet meer opgeroepen voor een mammografie, want 'boven de vijfenzeventig ga je dood aan andere kwalen' - ontdekt Rita Verschuur een knobbeltje in haar borst. Even lijkt het niets, maar dan komt het onverbiddelijke oordeel: 'Ik krijg het hoogste waarschijnlijkheidscijfer. Een vijf.' In kleine, ontroerende hoofdstukken - elke passage een verhaal op zich - vertelt Rita over de weg die ze gaat vanaf het moment dat de bliksem van Ka haar leven treft, en de onmogelijke keuzes die ze moet maken. Kan ze nog op haar intuïtie vertrouwen, nu alle zekerheden onder haar bestaan uit worden geslagen? Licht van taal en vol relativerende humor kruipt het autobiografische relaas onder de huid van de lezer. 'Eén keer noem ik mijn eigen ziekte bij de naam. Dat is als een goede vriend bij het binnenkomen tegen me zegt: "Goh, wat ben jij mager." "Dat komt door de kanker," zeg ik. Het klinkt als een vloek. Het staat voor dood en verderf. Ik vind het zelfs onaangenaam dat woord hier voluit op te schrijven en neem genoegen met het veel minder beladen Ka. Dat is gewoon het geluid van een kraai, en een meisjesnaam. Wel een bazige tante, een bijdehante ka, zo een die zich niet gauw in een hoekje laat drukken. Maar ik ben ook niet van gisteren.'
