"Het was 1976, ik was zesentwintig en voor het eerst in New York. Weliswaar een jaar later dan ik me voorgenomen had, maar ik was er. Ooit had ik mezelf wijsgemaakt dat je voor je vijfentwintigste in Amerika geweest moest zijn, anders schoot het niet op, maar ik was een hoop tijd kwijtgeraakt met van alles en nog wat, behorende bij het succes dat ik in korte tijd had behaald als 'jong en talentvol' modefotograaf."
Zomaar een gedeelte uit een hoofdstuk van 'Nabelichting', een fascinerend autobiografisch verslag van gebeurtenissen uit het leven van een bekende Nederlandse fotograaf. We lezen hoe Bart van Leeuwen gedurende zijn jeugd in het Amsterdamse kunstenaarsmilieu van de jaren '50-'60 geïnteresseerd raakt in fotografie, bij wijze van vakantiebaantje antieke graven in de Oude Kerk ruimt, als hippie naar Afghanistan reist, het vak leert in een studio in Amsterdam, en welke beroemde en invloedrijke personen hij reeds als kind en later ook als fotograaf tegen komt. Wij zijn getuige van zijn ontwikkelingen in New York, waar hij kennis maakt met de Amerikaanse cultuur, tal van beroemdheden uit de wereld van de fotografie, kunst en mode ontmoet waaronder Andy Warhol, Mick Jagger en Anna Wintour, en verslag doet van het 'Studio 54' Disco tijdperk.
Zijn leven lijkt op een nooit eindigend feest. Hij reist, fotografeert, geeft gastcolleges en lezingen, ontmoet vele schrijvers en kunstenaars, houdt exposities, heeft het helemaal voor elkaar. Totdat hij getroffen wordt door een grillige spierziekte, Myasthenia Gravis, die zijn bestaan in één keer verandert.
Na verschillende ziekenhuisopnames en een zware operatie, en onder invloed van grote hoeveelheden medicijnen probeert hij daarna toch zijn werk weer op te pakken, hetgeen onmogelijk blijkt. Hij verliest zijn vrienden, zijn inkomen, zijn roem. Door de wisselende staat van verlamming, waardoor hij niet meer bij machte is zijn gevoelens en ideeën tot uitdrukking te brengen op de manier zoals hij dat gewend was, wordt hij genoodzaakt zijn visie op de wereld en zijn omgeving te veranderen zodat verder leven zinvol lijkt...
Zomaar een gedeelte uit een hoofdstuk van 'Nabelichting', een fascinerend autobiografisch verslag van gebeurtenissen uit het leven van een bekende Nederlandse fotograaf. We lezen hoe Bart van Leeuwen gedurende zijn jeugd in het Amsterdamse kunstenaarsmilieu van de jaren '50-'60 geïnteresseerd raakt in fotografie, bij wijze van vakantiebaantje antieke graven in de Oude Kerk ruimt, als hippie naar Afghanistan reist, het vak leert in een studio in Amsterdam, en welke beroemde en invloedrijke personen hij reeds als kind en later ook als fotograaf tegen komt. Wij zijn getuige van zijn ontwikkelingen in New York, waar hij kennis maakt met de Amerikaanse cultuur, tal van beroemdheden uit de wereld van de fotografie, kunst en mode ontmoet waaronder Andy Warhol, Mick Jagger en Anna Wintour, en verslag doet van het 'Studio 54' Disco tijdperk.
Zijn leven lijkt op een nooit eindigend feest. Hij reist, fotografeert, geeft gastcolleges en lezingen, ontmoet vele schrijvers en kunstenaars, houdt exposities, heeft het helemaal voor elkaar. Totdat hij getroffen wordt door een grillige spierziekte, Myasthenia Gravis, die zijn bestaan in één keer verandert.
Na verschillende ziekenhuisopnames en een zware operatie, en onder invloed van grote hoeveelheden medicijnen probeert hij daarna toch zijn werk weer op te pakken, hetgeen onmogelijk blijkt. Hij verliest zijn vrienden, zijn inkomen, zijn roem. Door de wisselende staat van verlamming, waardoor hij niet meer bij machte is zijn gevoelens en ideeën tot uitdrukking te brengen op de manier zoals hij dat gewend was, wordt hij genoodzaakt zijn visie op de wereld en zijn omgeving te veranderen zodat verder leven zinvol lijkt...
