De antirevolutionaire staatsman en historicus Guillaume Groen van Prinsterer (1801-1876) staat bekend om zijn naar binnen gekeerde nationalisme, calvinisme en orangisme. Ook wordt hij door menigeen als conservatief denker beschouwd. In het eerste deel van dit essay wordt betoogd dat Groen de nationale kaders van zijn tijd oversteeg en dat hij gezien moet worden als Europese antirevolutionair. In het tweede deel wordt Groens Europastandpunt eerst vergeleken met dat van hedendaagse en prominente eurofielen als de Belgische Europarlementariër Guy Verhofstadt en de Duitse filosoof Jürgen Habermas en daarna met dat van eurosceptici als de bekende Nederlandse publicist Thierry Baudet en aanverwante denkers en historici. Hoewel Groens Europabeeld typisch negentiende-eeuwse kenmerken bezit en door zijn christelijke invulling nauwelijks bijval meer krijgt, blijkt dit met het oog op het huidige Europadebat desondanks verrassend actueel te zijn. Vooral omdat door de eurocrisis weer fundamentele vragen over de toekomst van de Europa worden gesteld. Vragen die ook de jonge Europese generaties aangaan.
De auteur is historicus en filosoof en werkzaam in het middelbaar en hoger onderwijs.
