'Mijn leven loopt als een rivier door het landschap van de tijd. Ik kijk ernaar om in verwondering. Wat voor tijden, gebeurtenissen, veranderingen heb ik doorstaan. Zelf ben ik erdoor veranderd, ik heb andere opvattingen, andere ideeën en zienswijzen gekregen en toch ben ik in wezen dezelfde gebleven. Hoe wonderlijk is een mensenleven. Mijn leven is verweven met de bloedige geschiedenis van de twintigste eeuw. Ik voel me een levend geschiedenisboek en ik wil, dat het gelezen wordt.'
Zo begint Irmgard Brose (1930) haar boeiend geschreven levensverhaal. Over haar jeugd in het toenmalige oosten van Duitsland, thans Polen. Over de ontreddering tijdens de vlucht aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Over haar opleiding (in Berlijn, Sittard en Freiburg) en haar intrede in het klooster. Hoe zij in 1962 weer naar Sittard terug kwam en over haar leven en werk daar. En over de moeilijke beslissing later om uit te treden uit de zustercongregatie. Omdat de tijden blijven veranderen.
Zo begint Irmgard Brose (1930) haar boeiend geschreven levensverhaal. Over haar jeugd in het toenmalige oosten van Duitsland, thans Polen. Over de ontreddering tijdens de vlucht aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Over haar opleiding (in Berlijn, Sittard en Freiburg) en haar intrede in het klooster. Hoe zij in 1962 weer naar Sittard terug kwam en over haar leven en werk daar. En over de moeilijke beslissing later om uit te treden uit de zustercongregatie. Omdat de tijden blijven veranderen.
