Een stuk geschiedenis

Kees van Kooten viert in 2017 zijn 75ste verjaardag, vindt dat een mooi moment om zijn enorme archieven op te schonen en kiest ervoor om het deel van die opruimwoede niet te vernietigen maar terecht te laten komen in een boek. In alle productieve jaren sinds het ontstaan van zijn dwang tot schrijven -creëren vind ik het meer- heeft hij inderdaad karrevrachten vol aan leesvruchten uit zijn pen laten vloeien. Een enorm oeuvre is het gevolg. Veel van wat hij bewaarde en soms nog niet eens publiekelijk maakte, is hier gebundeld in een fors en zwaar (qua gewicht dan) salontafel boek.
Een schat aan schrijfsels uit zijn die verzameling komt in dit boek voorbij. Een regelrechte duik in hetgeen zijn brein ooit ontsproten is.

Het is een gebonden boek vol juweeltjes van zijn hand. Poëzie en Proza, knipsels, theater- en reclameteksten, liedjes, gedichten, kranten- en tijdschriftartikelen, veel columns uit de tijd dat hij voor Humo schreef, tekeningen, essays, maar ook simpel ogende notities (die altijd uitvloeisel zijn van een serieuze -en veelal briljante- overpeinzing).
Zo kunnen we weer kennismaken met de vele creatieve taalvondsten, in allerlei vormen, die Kees als creatieve geest en taalgoochelaar in de loop der jaren geboren liet worden en nu met deze bundel aan onze ogen voorbij laat trekken. Natuurlijk zijn er voor de liefhebber en kenner weer gouden grepen te lezen uit de periode Koot en Bie verwoord door typetjes die Koot destijds het licht deed zien; Bescheurkalenders, het Simplistisch Verbond en het onvolprezen Juinen, wat elke jonge generatie cabareteske taalliefhebbers zal aanspreken. Dit naast zijn Treitertrends en de beroemde Modernismen.
Zijn bijzonder taalgebruik met verzonnen woorden, soms kronkelende zinnen en vreemde grammaticale wendingen, die -zeker vanuit het Koot en Bie tijdperk en de daarin opgevoerde typetjes- door velen overgenomen werden en het tot algemene spreektaal schopten, vormen nog steeds een Nederlands fenomeen.

Een lees- maar ook bladerboek waar je lekker lang mee voort kan (korte stukken = tussendoortjes), die niet alleen een stuk geschiedenis en ontwikkeling van Kees van Kooten laat zien, maar tegelijk een nostalgische beleving is. En een verrijking van het Nederlands, niet alleen door zijn poëtische, metaforische en taalgrappen, maar ook zeker daar waar Koot ten strijde trekt tegen de verplatting, verminking en verhuftering van onze taal.