Niets is wat het lijkt

Niets is wat het lijkt....

In een spannend boek zijn de vragen vaak “wie”, “wat”, “waar” “wanneer” en “hoe” ?
Een lezer die zo met dit boek begint is snel klaar, want op de eerste paar bladzijden worden deze vragen al beantwoord. Een “whodunit” is dit boek dus niet.
De enige vraag die nog overblijft is “waarom”. Dat maakt deze roman toch tot een thriller, en zelfs een psychologische thriller, een term die nogal vaak te pas en te onpas gebruikt wordt.
In dit geval is het terecht, want de verteller is een psychotherapeut, Theo Faber, die zichzelf de opdracht heeft gegeven de zwijgende Alicia Berenson, die zes jaar eerder haar man Gabriël vermoord heeft tot spreken te brengen. Alicia is na de moord opgenomen in een psychiatrische inrichting, waar Theo met succes solliciteert met deze taak in zijn hoofd.
Het eerste deel lijkt vooral over Theo te gaan en zijn relatie met Kathy, een levenslustige actrice, terwijl zijn aandacht steeds meer opgeëist wordt door Alicia en door de lastige intermenselijke verhoudingen binnen de inrichting.
He eerste deel van het boek verloopt nogal traag, waarbij weinig vorderingen in de behandeling van Alicia gemaakt worden en de spanning maar mondjesmaat toeneemt.
Dan blijkt dat Alicia indirect tóch spreekt, via fragmenten uit haar geheime dagboek, alleen bekend bij de lezer. Vanaf dat moment wordt de lezer onder toenemende spanning telkens weer op het verkeerde been gezet en kan in het kader van een recensie niet verder worden ingegaan op het verloop van het verhaal, dat extra gecompliceerd wordt gemaakt door de twee verhaallijnen van Theo en Alicia en door diverse tijdverschuivingen.
Aan het eind blijft de lezer verbijsterd achter, want niets was wat het leek.
Eigenlijk zou je het boek “met de kennis van nu” direct nog een keer moeten lezen, maar zonder het essentiële element van spanning zou dat waarschijnlijk toch tegenvallen.
Een boeiende thriller, met een unieke ontknoping