Niet aan te raden

Turtles All The Way Down is John Green's zesde boek (tot nu toe), en het was niet zijn beste. Het gaat over Aza, een 16-jarig meisje, dat samen met haar beste vriendin Daisy gaat uitzoeken wat er met de vermiste vader van een vriend (Davis) gebeurd is. Verschillende fans zullen hoge verwachtingen hebben van het boek en kunnen daarbij teleurgesteld worden. Het is geen echte hoogvlieger zoals The Fault in Our Stars of zo beklijvend als Looking for Alaska. Het is eerder een boek waarbij je moet ploeteren om door elk hoofdstuk te raken zonder af te haken. Het hoofdpersonage en de schrijfstijl zorgen ervoor dat het boek nogal eens saai wordt en de plot nergens heen gaat. Het hoofdpersonage (Aza) heeft een mental illness genaamd OCD, waardoor ze vaak in dwangmatige gedachte verzonken is. Dit gegeven kan goed verwerkt worden in een boek, alleen niet in dit boek. Deze ziekte neemt het hele boek over en zo ook de plot, waardoor de vraag wat er met de vader van Davis gebeurd is onbelangrijk wordt, maar de vraag hoeveel bacteriën er nu eigenlijk rondlopen op deze aarde voor altijd door je hoofd zal blijven gaan. Zo wordt het boek nogal langdradig.

Er wordt zoals gezegd niet gefocust op de plot, maar vooral op bacteriën. Ieder hoofdstuk draait zowat 90% om bacteriën, op verschillende manieren: hoeveel bacteriën zitten er in een menselijk lichaam? Is de snee op Aza's vinger ontstoken? Heb ik een gevaarlijke bacterie? Hoeveel bacteriën krijg je van iemand over als je kust?
Dit kan interessant zijn voor 1 hoofdstuk, of soms eens tussendoor, maar nu wordt het hele boek erdoor overgenomen. Zo gaat de plot volledig verloren en wordt op het laatste moment even aangehaald hoe het nu eigenlijk zit met Davis' vader. Dat is jammer. Het hoofdthema van het boek is deze ziekte, maar op deze manier draait het boek nergens anders meer om en is er geen afleiding of ontspannend hoofdstuk tussendoor om even te bekomen van al die gedachten van Aza. Zo wordt het moeilijk om heel het boek aandachtig te lezen en het ook interessant te vinden.

De personages zijn niet realistisch omdat ze totaal niet praten en denken zoals gewone tieners van die leeftijd doen. Zo is het vaak moeilijk om je als jongere lezer te identificeren met de personages.Dit is een gegeven dat vaker terugkomt in de boeken van John Green, maar in dit boek is het toch nog sterker aanwezig dan in de anderen. Zo hoort het boek volgens mij niet thuis in de categorie Young Adult, maar eerder in de volwassenen literatuur. Ik raad het dan ook niet echt aan als je hoge verwachtingen hebt of niet houdt van een complex boek. Ook als je niet voor altijd je af wil vragen hoeveel bacteriën er nu eigenlijk door je lichaam lopen, is het een goed idee om dit boek aan de kant te laten liggen en eens te kijken voor een ander John Green boek, zoals the Fault in Our Stars.