Snow anders bekeken

Ik ben een grote fan van de boeken over de hongerspelen en ook de films bekijk ik altijd als ze op tv komen. Ik was daarom ook erg benieuwd naar het nieuwe boek van Suzanne Collins over president Snow. Macht verkrijgen en behouden, politieke kwesties, pijn, liefde ... zijn enkele thema's die in het boek sterk of iets minder sterk aanwezig zijn. Veel thema's uit de hongerspelen trilogie komen terug in het verhaal.

Het boek gaat, zoals ik eerder al zei, over het vroegere leven van president Snow. Het is dus een prequel. Na de oorlog in Panem is de familie Snow alles kwijt: hun rijkdom, macht en enkele familieleden. Ze hebben echter nog wel enige vorm van aanzien door hun familienaam. Coriolanus Snow probeert deze vorm van aanzien te behouden op de capitoolschool waar hij naar toe gaat om zo een beurs te krijgen naar de universiteit. Mentor zijn bij de hongerspelen kan hierbij ook zeker helpen, maar Coriolanus krijgt de slechtste tribuut toegewezen, een meisje uit district 12. Hij is in eerste instantie teleurgesteld en wil niets met het meisje te maken hebben, maar hij moet deze mening snel herzien na een heel speciale performance door zijn tribuut, Lucy, op de dag van de boete. Coriolanus groeit doorheen het boek dichter naar Lucy toe en probeert dan ook om haar zo goed mogelijk te helpen tijdens de hongerspelen. Maar loopt dit wel goed af? Laat hij zich niet te veel lijden door zijn genegenheid?

De schrijfstijl van Collins is niet veel anders dan de stijl van de hongerspelen. Er zijn niet te veel moeilijke woorden gebruikt of moeilijke zinsconstructies. Het boek is wel erg lang, maar het leest vlot. Naast de bekende schrijfstijl was ik ook blij verrast door de verschillende elementen in het verhaal die verwijzen naar de originele trilogie. Fans zullen deze zeker oppikken en hier enthousiast over zijn. Als je de trilogie nog niet gelezen hebt, kan je denk ik ook wel volgen in het verhaal, maar je zal sommige zaken beter begrijpen als je deze wel gelezen hebt (relatie districten - capitool, hongerspelen, waarom er opstand was ...). Naast de verwijzingen naar de andere boeken, zijn er ook veel verwijzingen naar geschiedenis, mythologie en planten. Als geschiedenisstudent vond ik het erg leuk om deze terug te vinden, maar de verwijzingen storen niet als je hier niet zo mee bezig bent.

De hoofdpersonages zijn goed uitgedacht, maar ook de bijfiguren hebben een mooi uitgedacht verhaal en ontwikkeling doorheen het boek. Sejanus, de andere mentoren, de mensen uit de districten die voorkomen in het boek ... komen volledig tot hun recht. De interacties tussen de bijfiguren en hoofdpersonages zijn mooi uiteengezet.

Ik heb door deze zaken erg genoten van dit boek en kan het daarom ook zeker aanraden aan mensen die net als ik genoten hebben van de hongerspelen trilogie, maar ook aan mensen die er voor het eerst mee in contact komen!